Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juni 2025
"Wel hemelsche goedheid, kind, wat ben je laat!" zeide juffrouw Cratchit, haar tal van keeren kussend en haar shawl en hoed voor haar aannemend met behulpzamen ijver. "Gisterenavond moesten we nog een heele massa werk afmaken," antwoordde het meisje, "en we moesten van morgen opruimen, moe!" "Nou, 't is niks, nu je er maar bent!" zeide juffrouw Cratchit.
Ik zal je salaris opslaan en probeeren je gezin bij te staan en nog dezen middag zullen we je zaken eens bepraten bij een Kerstbowl dampende bisschop. Maak de kachels aan en koop nog een kolenschop vóór je nog één puntje op een i zet, Bob Cratchit." Scrooge deed zijn woord gestand.
Iedereen had het zijne er over aan te merken, doch niemand zeide of dacht ook maar dat het een heele kleine pudding was voor zulk een groot gezin. Het zou platweg ketterij geweest zijn zoo iets te zeggen. Een Cratchit zou gebloosd hebben zelfs op zoo iets te zinspelen. Eindelijk was het diner afgeloopen, de tafel werd afgeruimd, de haard aangeveegd en het vuur wat opgerakeld.
Juffrouw Cratchit kuste hem en zijne dochters kusten hem, de twee jonge Cratchits kusten hem, en Pieter en hij schudden elkaar de hand. Geest van kleine Tim, uw kinderlijke Geest was uit God! "Spook!" zei Scrooge, "iets zegt mij dat het oogenblik van scheiden voor ons nadert. Ik weet het, doch ik weet niet hoe. Zeg mij wie de man was, dien ik dood zag liggen?"
't Moest al een flinke schutter geweest zijn, die een schot zoo snel uit zijn geweer had kunnen krijgen. "Ik zal hem naar Bob Cratchit sturen!" fluisterde Scrooge, zich in de handen wrijvend en innerlijk lachend. "Hij zal niet weten wie hem stuurt. Hij is net tweemaal zoo dik als kleine Tim!"
Scrooge boog zich voor de terechtwijzing van den Geest en sloeg bevend zijne blikken neer. Doch hij sloeg ze snel weder op toen hij zijn naam hoorde noemen. "Meneer Scrooge!" zeide Bob. "Ik ga een toast uitbrengen op meneer Scrooge, den stichter van het feest." "De stichter van het feest! 't mocht wat!" riep juffrouw Cratchit uit, rood wordend van ergernis. "Ik wou dat ik 'em hier had.
Het was niet om wat hij voor ons zou kunnen doen, dat ik zoo prettig vond wat hij zei. Het was of hij onzen kleinen Tim gekend had en hij met ons meevoelde." "Ja, hij schijnt een goed hart te hebben!" zei juffrouw Cratchit. "Dat zou je nog zekerder gelooven als je hem zag en met hem sprak. 't Zou me niks verwonderen, en onthou es wat ik je zeg, als hij Pieter een betere betrekking bezorgde."
"Waar drommel kan vaderlief toch zoolang blijven," zeide juffrouw Cratchit. "En je broertje, kleine Tim; en je zuster Martha was op geen half uur na zoo laat verleden jaar Kerstmis." "Daar is Martha al, moeder!" riepen de twee jonge Cratchits. "O, d'r is zoo'n groote gans, Martha!"
Och, och, wat een prachtige pudding! Bob Cratchit zei en dat nog wel bedaard, dat hij die pudding beschouwde als het grootste succes dat juffrouw Cratchit ooit bereikt had sedert den dag van hun huwelijk. Juffrouw Cratchit zei, dat zij, nu het pak van haar hart was, wel wilde bekennen dat zij een oogenblik bang was geweest dat er geen bloem genoeg was.
Zij kropen allen dicht bij het vuur en praatten, terwijl de meisjes en de moeder stil doorwerkten. Bob vertelde hen van de buitengewone vriendelijkheid van meneer Scrooge's neef, dien hij slechts eenmaal gezien had en dat nog maar even, en die hem dien dag op straat tegenkomend en ziend dat hij er een beetje "een heel klein beetje neerslachtig uitzag," zei Bob, hem gevraagd had wat er gebeurd was dat hem zoo hinderde. "Waarop," zei Bob, "want hij is de minzaamste meneer die je ooit gezien hebt, ik 't hem vertelde. "Dat spijt me van ganscher harte voor u, mijnheer Cratchit," zeide hij, "en ook voor uw goede vrouw." Hoè hij d
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek