Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juni 2025
"Wel, waar is Martha?" riep Bob Cratchit, overal rondkijkend. "Die komt niet," zeide juffrouw Cratchit. "Kòmt die niet?" zeide Bob met een plotselingen neerslag in zijn vroolijke stemming; want hij was Tim's raspaard geweest heelemaal van de kerk af, en was steigerend naar huis gekomen. "Komt ze nièt op Kèrstdag?"
"En hoe heeft kleine Tim zich gehouden?" vroeg juffrouw Cratchit, toen ze Bob geplaagd had met zijne lichtgeloovigheid en Bob zijne dochter naar hartelust gepakt had. "Als goud en nog beter," zeide Bob. "Ik weet niet hoe het komt, maar hij wordt zoo nadenkend, omdat hij zooveel alleen zit, en dan bedenkt-ie de vreemdste dingen die je maar verzinnen kunt.
Doch nu werden er schoone borden rondgedeeld door jongejuffrouw Belinda, juffrouw Cratchit verliet alleen de kamer te zenuwachtig om getuigen mede te nemen om de pudding op te doen en binnen te brengen.
Zij gingen het huis van den armen Bob Cratchit binnen, het verblijf dat hij reeds eerder bezocht had, en vond de moeder en de kinderen om het vuur zitten. Het was er stil. Heel stil. De luidruchtige kleine Cratchits zaten stil als muizen in een hoek, en keken op naar Pieter die met een boek voor zich zat. Moeder en dochters waren bezig met naaien. Doch ook zij hielden zich wel heel stil!
Niemand weet dat beter dan jijzelf, arme jongen!" "Lieve," was Bob's zachte antwoord, "Kerstdag." "Ik zal zijn gezondheid drinken om jouwentwil en om den dag," zeide juffrouw Cratchit, "maar niet om 'mzelf. Nou, lang zal ie leven! Een vroolijke Kerstmis en een gelukkig Nieuwjaar! hij zal beslist wel erg vroolijk en erg gelukkig zijn!" De kinderen dronken haar den toast na.
Hij bekeek het werk op tafel en prees den ijver en 't vlugge werken van juffrouw Cratchit en de meisjes. "De rouwkleeren zullen lang voor Zondag klaar zijn," meende hij. "Zondag! Ben je er vandaag dan heen geweest, Robert?" vroeg zijne vrouw. "Ja, beste," antwoordde Bob. "Ik wou dat je mee had kunnen gaan. Het zou je goed gedaan hebben te zien hoe groen dat plekje is.
Toen de schaduw opgetrokken was, waren zij nog tien maal zoo vroolijk als te voren, uit pure verlichting dat ze met den boeman Scrooge klaar waren. Bob Cratchit vertelde dat hij een betrekking op 't oog had voor jongenheer Pieter, die, als hij hem kreeg, minstens drie gulden vijftig per week zou inbrengen.
Het gebed werd gevolgd door een ademlooze stilte, toen juffrouw Cratchit, langzaam langs de geheele lengte van het voorsnijmes-lemmet kijkend, zich gereed maakte het in de borst van den gans te stooten; doch toen zij dat deed, en toen de lang verbeide stroom vulsel er uit te voorschijn kwam, ging er één gemompel van verrukking op, de geheele tafel langs, en zelfs kleine Tim, opgewonden door de twee jonge Cratchits, klopte op de tafel met het heft van zijn mes en riep zwakjes: "hoerah!"
"Hoor nu eens aan, Pieter," zei juffrouw Cratchit. "En dan," riep een van de meisjes, "gaat Pieter verkeering houden met een zeker meisje en een eigen huishoudentje beginnen." "Och loop heen!" antwoordde Pieter grijnzend. "O, dat zie je dezer dagen nog es gebeuren," zei Bob, "hoewel dáár nog tijd genoeg voor is, jongen.
Denk hièr toch es aan! En nu kwamen de twee kleinere Cratchits, 'n jongen en een meisje, binnenstormen, schreeuwend dat zij buiten den bakkerswinkel den gans al geroken hadden en hem aan den reuk herkenden als de hunne; en zich overgevend aan weelderige gedachten aan salie en uien, dansten deze jonge Cratchits om de tafel heen, en prezen jongeheer Cratchit hemelhoog terwijl hij het vuur aanblies, totdat de langzaam-pruttelende aardappelen opborrelden en luid tegen het deksel der sauskom tikten om er uit gelaten en van hun schil ontdaan te worden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek