Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 mei 2025
Na de aanwezigen beleefdelijk gegroet te hebben, nam hij, zoodra het gesprek algemeen was geworden en hij zulks onopgemerkt doen kon, Botbergen ter zijde en fluisterde hem in 't oor: "welnu?" "Alles is in gereedheid," antwoordde deze: "Zondag over veertien dagen maken wij ons tusschen kerktijd meester van de stad; onze vrienden zijn vol courage en wachten met ongeduld uw terugkomst af."
"De gewoonte om ons niet te sparen schijnt hier aanstekelijk," fluisterde mij een officier in, die mij als kapitein Sanders was voorgesteld. Ik knikte zwijgend, want ik wilde luisteren toen mevrouw X vervolgde: "Ten laatste, toen de cotillon werd afgeroepen, moest ze toch meedoen, en de ongelukkige leider van den dans moest zich opofferen. Luitenant Wilibald, de adjudant van haar grootvader, was gedwongen haar op te slepen; hij nam son courage
"Integendeel, Ritmeester!" antwoordde ik; "ik wacht hem morgen weer terug." "Verd....! dan heeft de man courage en is met weinig tevreden," hernam Voss. "Wat mag de vent zijn? zeker een Commis-voyageur of een gouverneur bij eene adellijke familie?" "Ik heb u gezegd, dat hij morgen terugkomt, Ritmeester," zeide ik droogjes weg, "dan kunt gij het hem zelf vragen. Tot de eer van u weder te zien."
"Wel, liefje," zeide hij, haar onder de kin strijkende, "houd maar courage." De onwillekeurige blik van schrik en afgrijzen, waarmede het meisje hem aanzag, ontsnapte hem niet. Hij fronste dreigend zijne wenkbrauwen. "Geene kuren, meid. Gij zult een pleizierig gezicht zetten als ik u aanspreek hoort gij.
Zij die den gemoedsaanleg van den kunstenaar bezitten, gaan in ballingschap met Dante, en leeren hoe bitter het brood van vreemden smaakt, en hoe steil andermans trappetreden zijn; zij bereiken voor een oogenblik de wolkelooze rust van Goethe, en toch weten zij maar al te wel hoe Baudelaire kreet tot God: "O Seigneur, donnez-moi la force et le courage De contempler mon corps et mon coeur sans dégoût."
"Wel, het is maar eene tamelijk diepe vleeschwonde; maar dat kneuzen en krabben bij zijnen val heeft hem geen goed gedaan. Hij heeft tamelijk sterk gebloed; hij is haast leeggeloopen, met courage en al; maar hij zal het wel te boven komen en er misschien iets door leeren."
"O Mijnheer Symmes, gij hebt ook een jongetje!" "Dat heb ik," zeide de man, terwijl hij haar ruw maar vriendelijk tegen den steilen kant optrok. "Bovendien, ge zijt eene meid die hart heeft. Ik houd van courage, waar ik dien ook zie." Toen zij boven op den kant gekomen waren, bleef de man staan. "Ik zou gaarne iets voor u doen," zeide hij, "maar ik kan u nergens brengen.
Zonder arbeid komt er geen koren in de schuur. Het zou kunnen gebeuren, daar groote werken ook hunne zwarigheid hebben, dat het fortuin niet altijd naar wensch liep, even als een schipper van een groot schip, die de zee gebruiken moet, soms wel onvoorziens met een' zwaren storm overvallen wordt, en daardoor zijn anker en touw moet verliezen, en niet altijd voor den wind gaat; doch daarom geeft hij den moed niet verloren, maar schept nieuwe courage met zijn bootsvolk, om het schip wederom te maken, te heelen en te boeten, en denkt alzoo, gelijk de Franschman zegt: Si la fortune me tourmente, l'espérance me contente.
Frits drukte hem de hand. »Gij zijt een goed meesterke," zeide hij vriendelijk, »maar gij hebt in den regel geen courage genoeg." »Ge hebt me dikwijls moeten helpen met die wilde jongens," meende het meesterke. »Dat is waar," antwoordde Frits; »waarom sloegt ge ze niet om de ooren?" »Ik kan het niet," zuchtte het meesterke.
J'accuse! dat 's 't grootste, 't mooiste en 't heldhaftigste woord wat ie ooit heit gezeid. D'r bestaan duizenden menschen, die d'r eigen nog wel 'reis bedenken zouen voor ze "J'accuse" gingen zeggen tegen de bierkaai want tegen de gouwe torren van de Fransche Republiek, de generaals en de militaire groothedens kan je niet vechten en toch had Zola daar courage voor.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek