Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
Ik kan niet zeggen hoe verbitterd de strijd, die spoedig komen moet, zijn zal, vóór de kleine menschen zullen dulden, dat wij leven op de wijze waaraan wij behoefte hebben. Al de Broederen hebben hier over nagedacht. Ook Cossar, waarvan ik je verteld heb, heeft hier over nagedacht." "Zij zijn heel klein en zwak." "Ja dat is zoo, tenminste het lijkt zoo.
"Er zijn er dertien gesneuveld, mijnheer." "En nog anderen gewond?" "Ja, mijnheer." "En Caterham," hijgde hij, "wil hebben, dat ik hem ga opzoeken!... Waar zijn de anderen?" "Enkelen bereikten het kamp onder het gevecht, mijnheer.... Zij schijnen geweten te hebben dat " "Natuurlijk wisten ze dat. Als Cossar er niet geweest was Is Cossar daar ook?" "Jawel, mijnheer.
Natuurlijk, Cossar was wel in staat voor zichzelven te zorgen. Plotseling zag Bensington iets dat hem een ademloos "Hier!" deed uitschreeuwen. In een oogwenk hadden drie ratten zich uit den donkeren warbos van slingerplanten losgemaakt en kwamen op Cossar toeschieten. Drie seconden lang stond Cossar daar, zonder hen op te merken, en toen werd hij plotseling het actiefste wezen ter wereld.
Redwood vatte een ware passie op voor deze groote kinderkamer terwijl hij en Cossar haar bouwden, en zijne belangstelling in kromme lijnen ging aan het tanen, zooals hij nooit gedroomd had dat zij kòn tanen, en maakte plaats voor belangstelling in de dringende behoeften van zijn zoon. "Er zit heel wat in het behoorlijk in orde brengen van een kinderkamer. Heel wat.
Hij peilde een onmetelijken zak met een groote roode hand, betaalde zijn koetsier en kwam hijgend en resoluut den trap op, een exemplaar van de rose courant in het midden vastklemmend als een bliksemstraal van Jupiter. "Skinner?" zei Bensington, niet lettend op Cossar's nadering. "Staat niks over hem in," zei Redwood. "Is beslist opgegeten. Allebei. 't Is te vreeselijk!... Hallo, Cossar!"
Hij verwonderde zich waarom hij de anderen niet kon hooren daar ginds om den hoek van het huis. De schaduw in het karrehuis was nu één zwarte diepte. Pang... pang... pang. Een keten van echoos en een schreeuw. Toen lange stilte. Goddank! daar kwamen Redwood en Cossar opdoemen uit de onhoorbare duisternis, en Redwood riep "Bensington!" "Bensington! We hebben wéér 'n rat!
Hij voelde dat iemand zijn elboog aanraakte, en Cossar schoof hem een stoel toe een typisch stukje poppenspeelgoed temidden van deze op elkaar gestapelde reuzen-dingen.
U hebt nu reeds inbreuk gemaakt op de privaat-rechten van zeven en twintig privaat-bezitters; om nog niet eens te spreken van de bijzondere privilegien en het eigendom van een stedelijk bestuur, negen parochie-besturen, een graafschapsraad, twee gasfabrieken en een spoorweg-maatschappij".... "Goeie grootje!" zei de oudste jongen van Cossar. "U zult hier mee uit moeten scheiden."
Hij ging met Cossar een lange, hellende tunnel af die een oogenblik rood verlicht en toen weder duister werd, en uitkwam op de groote veilige groeve die de reuzen gemaakt hadden. Redwood's eerste indruk was die van een enorme arena, die omzet was met heel hooge rotsen, en welker vloer bestrooid was met allerlei dingen.
Cossar kroop op handen en voeten met twee geweren die aan weerszijden achter hem aan sleepten aan een touw, dat vastgemaakt was onder zijn kin, en zijn meest vertrouwde helper, een kleine donkere man met een ernstig gezicht, zou hem in de holen volgen, achter hem aan kruipen, en een lantaarn boven zijn hoofd houden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek