Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
"Herakleophorbia?" "Ja, mijnheer. Mijnheer Caterham, mijnheer " "U zijt verslagen! Natúúrlijk kunnen jelui dáár niet tegen op. Dat is het werk van Cossar! En wat rest jullie nu nog? Wat geeft het of je de hemel weet wat ook begint? Jelui zult het inademen met het stof van de straten. Waarom zouden jelui nog dóórvechten? Jawel, krijgsregelen!
Inplaats van als een tegenstander, die een medemensch was, een man dien men moreel verantwoordelijk kon stellen, en tot wien men redelijke verzoeken kon richten, zag hij Caterham als iets, ja, als een monsterachtigen rhinoceros, als het ware een beschaafden rhinoceros, voortgekomen uit de wildernis van het democratische leven, een monster welks aanval en verdediging onwederstaanbaar en onoverwinbaar waren.
"Nou," placht hij te zeggen, zich in de handen wrijvend, "en schieten we op?" en bracht met deze woorden het gesprek erop. "Zie je wel," zei hij bijvoorbeeld, "dat die Caterham over ons goedje gesproken heeft op de Bijeenkomst van den Kerkelijken Bond?" "Goeie hemel!" zei Bensington, "dat is 'n neef van den eersten minister, hè?"
Na eenigen tijd begon hij het te betwijfelen of hij dit geluid wel gehoord had. Hij hield eindelooze redeneeringen met zichzelf. Waarom hadden ze hem eigenlijk gevangen genomen? Caterham was pas twee dagen áán juist lang genoeg om zijn koe bij de horens te grijpen! Zijn koe bij de horens te grijpen! Zijn Reuzen Netel!
"Ik weet, dat zij onmogelijk zijn aan te nemen, nu ik u hier allen verzameld zie; het zijn onmogelijke voorwaarden, doch ik breng ze u over, omdat ik u allen wenschte te zien en ook mijn zoon. Ik wilde mijn zoon nog eens zien..." "Zeg hun de voorwaarden," zei Cossar. "Dit is wat Caterham aanbiedt: Hij wil, dat jullie van hier gaat en zijn grondgebied verlaat!" "Waarheen?" "Dat weet hij nog niet.
"Kijk es hier, reusje, jij gaat met mij mee", zeide de hoofdagent. "Je mâg zoover niet van huis. En nou ga je met mijn mee naar huis!" Zij deden hun uiterste best hem te arresteeren. Men had toen nog geen plan hem te dooden. "Hij heeft niets met het complot te maken," had Caterham gezegd. "Ik wil mijn handen niet met onschuldig bloed bezoedelen."
Die kleine gestalte scheen het wezen van die allen uitgezogen te hebben. Caterham sprak van onze oude instellingen. "Juistjuistjuist", brulde de menigte, "Juist! net zoo!" zei de ontslagen gevangene. Hij sprak van onzen ouden geest van orde en rechtvaardigheid. "Jajajaja!" brulde de menigte. "Ja ja!" riep de man uit de gevangenis, diep bewogen.
Na de eerste groote paniek werd Caterham, niettegenstaande zijn groote welsprekendheid, een minder belangrijke figuur in de politieke wereld, en bleef slechts in de heugenis der menschen hangen als de voorstander van een zeer geavanceerde opvatting. Slechts zeer langzaam veroverde hij zich een op den voorgrond tredende positie.
Toen, in een plotseling oplaaien van het vuur, zag hij het gelaat van zijn zoon naar hem geheven, vol liefde en toch sterk; en toen vond hij zijn stem weder om hem toe te spreken, en was het hem of hij dwars over een afgrond tot zijn zoon sprak. "Ik kom van Caterham," zei hij. "Hij heeft mij tot u gezonden, om u de voorwaarden die hij u aanbiedt, mede te deelen." Hij zweeg even.
Zou hij hen uitgeput vinden van de vermoeienissen van den strijd, gewond, omkomend van honger, op het punt verslagen te worden, of zou hij hen nog krachtig en vol hoop vinden, gereed voor den nog meer verwoeden strijd van morgen?... Zijn zoon was gewond! Doch hij had een boodschap gezonden! Hij begon weder te denken over zijn interview met Caterham.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek