United States or Republic of the Congo ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Laat dien persoon binnen komen," antwoordde kolonel Guyara, wiens ongeloof nu toch begon te wankelen, tegenover de niet te loochenen feiten. Juist sloeg de klok negen uren, toen Carpena in de omlijsting der deur van het salon verscheen. Zijne oogen waren geheel open en keken helder rond. Toch scheen hij niemand der aanwezige personen te ontwaren.
Nu was die zoo beroemde dokter en dat was Carpena niet onbekend dezelfde persoon, waarvan hem Zirone gedurende hun onderhoud bij de rotsen van Polyphemus, op het zeestrand van het eiland Sicilië, gesproken had. Dat was de man, waarvoor hij zich, volgens de aanbeveling van Sarcany, vooral wachten moest.
"Waar?" vroeg Piet Bathory, overal rondkijkende. "Waar toch? Ik zie hem niet." De dokter trok Piet naar zich toe en wees met den vinger in zekere richting. "Daar! Daar!" sprak hij steeds fluisterend. Een man stond daar, op twintig passen afstand van zijne makkers en leunde op den steel zijner schop. Dat was Carpena.
Wat haar evenwel geruststelde, was, dat al kon zij Carpena niet te zien krijgen, dat dit dokter Antekirrt, of zijne agenten evenmin gelukken zou. "Dus," dacht zij, "er bestaat geen onmiddellijk gevaar. Waarlijk, een geluk bij een ongeluk!" En inderdaad, geene ontsnapping scheen te vreezen, zoolang de veroordeelde zijn arbeid op de wegen der kolonie niet hervat had.
Sarcany, Silas Toronthal en Carpena verkeerden noodzakelijk in de meening, dat het stervensuur voor hen aangebroken was. Toen zij dan ook ontscheept waren, stapte Sarcany recht op Luigi Ferrato toe. "Moeten wij er van avond aan gelooven?" vroeg hij op onbeschaamden sarcastischen toon. Luigi antwoordde niet.
"Dat ge die gratie aanvult," ging de veroordeelde steeds geknield voort, "met het eerekruis van de Isabella-orde." "Ik schenk het u! Zijt gij nu tevreden, Carpena? Hebt gij nog iets te verzoeken?"
Dus, toen dokter Antekirrt en Piet Bathory twee maanden geleden te Ceuta aangekomen waren, om den Spanjaard Carpena aan dat boevenverblijf te ontvoeren, scheidden hen slechts eenige weinige mijlen van de plaats, waar dat Marokkaansche vrouwmensch het jonge meisje opgesloten hield! En dat hadden zij niet geweten! Het was om te vertwijfelen!
Dien dag het was op een Zondag waren de gedeporteerden niet aan hunnen gewonen arbeid gezet, zoodat de dokter hen in dien nieuwen toestand kon waarnemen. Wat Carpena betreft, dien zag hij slechts ter loops, terwijl hij door het hospitaal kwam, en hij scheen zijne aandacht niet te trekken.
"Neen, laat mij uitspreken, heer gouverneur," hernam dokter Antekirrt op zeer ernstigen toon. "Dat is zeer betreurenswaardig, omdat wij werkelijk een kostbaar sujet voor onze proefnemingen verloren hebben!" "Wij zijn een schoft kwijt, anders niet!" antwoordde de gouverneur wijsgeerig. Dat was de geheele en eenige grafrede op Carpena. Trouwens hij was geen andere waard.
"Accoord, maar Carpena bevindt zich thans in het Presidio van Ceuta, veroordeeld tot levenslange galeistraf, wegens gepleegden moord, niet waar?" "Ja, Namir, en het is juist dat, hetgeen mij verontrust. Dat wil ik u niet verbergen." "Spreek, Sarcany. Spreek op, en ontvouw mij uwe geheimste gedachten. Zeer waarschijnlijk kan ik helpen."
Woord Van De Dag