United States or Iceland ? Vote for the TOP Country of the Week !
Den eersten Juli om kwartier over twaalf passeerden wij onder vreugdekreten den poolcirkel, welke denkbeeldige lijn langs den spoorweg aangeduid wordt door een bord op een paal met het eenvoudige woord "Polcirkeln". Bij het volgend station, 500 meter verder, vloog ieder naar de brievenbus, om postkaarten te verzenden, gestempeld van den "Poolcirkel".
Daar ligt hij ... Torwald, Torwald ... nu is er geen uitkomst meer! Nu weet ik er verder niets meer aan te doen. Wil je het misschien eens passen? Kristine, kom eens hier. Wat is er? Je ziet er heelemaal ontdaan uit. NORA. Kom eens hier. Zie je dien brief? Dáár, kijk, achter het glas van de brievenbus. MEVR. LINDE. Jawel; ik zie hem wel. NORA. Dat is een brief van Krogstad....
»Boite aux Lettres« staat er op onze afbeelding te lezen, en dat fransche opschrift van de brievenbus toont aan, dat het prentje ons verplaatst naar een fransche kolonie. Het is Tahiti in de Stille Zuidzee, waar de vermoeide bode zich een oogenblikje heeft neergezet in de schaduw, nu hij de aan een boom opgehangen brievenbus gaat ledigen, om de post mee te nemen naar de hoofdplaats.
In galop gingen zij verder, tot zij 's middags het dorp Neuweiler bereikten. Daar lichtten zij brutaal de brievenbus, en namen een brievenbesteller, dien zij tegenkwamen, zijne brieven en kranten af. De paarden werden echter vermoeid, want het was een warme dag, en zij hadden nu al vele uren geloopen.
Zij komen te voorschijn van onder de harde platen, die het abdomen bedekken, drie aan iederen kant, als briefjes, die half buiten de brievenbus steken. Aan een van de kniegewrichten van haar achterpootjes heeft de werkbij een bijzonder werktuigje, waarvan bij de koningin geen spoor te bekennen is.
RANK. Dank voor dien wensch. NORA. Wensch mij hetzelfde toe. RANK. U? O ja, als u dat graag wil ... slaap wel. Hij had wel wat veel gedronken. Misschien wel. NORA. Torwald, wat ga je daar doen? HELMER. Ik moet de brievenbus leeg maken; ze is heelemaal vol; er is geen plaats meer voor de courant morgen ochtend.... NORA. Ga je nu nog werken van nacht?
"Neen, ik weet zeker van niet, want er was er maar één in de brievenbus." "Jammer, ik vind het zoo vervelend ongepaarde handschoenen te hebben. Nu, misschien komt de andere nog wel terecht. Mijn brief is alleen maar de vertaling van een Duitsch liedje, waarom ik gevraagd had; ik denk, dat mijnheer Brooke dit geschreven heeft, want het is Laurie's schrift niet.
Beloof je mij dat Torwald? HELMER. Daar kan je vast op rekenen. NORA. Je moet je noch vandaag noch morgen, met iets anders bemoeien dan met mij; je moet geen brief open maken ... zelfs de brievenbus niet.... HELMER. Ah ... dat is nog de angst voor dien kerel.... NORA. O ja ... dat ook. HELMER. Nora, ik zie het aan je gezicht, er ligt al een brief van hem.
NORA (laat haar mantel weer los). Daar komt iemand! (Luistert aan de deur). Neen ... toch niet.... Natuurlijk... van daag komt er geen mensch, eersten kerstdag ... en morgen ook niet.... Maar misschien.... (Doet de deur open en kijkt buiten). Neen ... niets in de brievenbus; heelemaal leeg. (Loopt door de kamer). Och malligheid! Hij doet 't immers niet. Zoo iets k
't Sloeg op den Romphuizer toren juist halféén toen Jacoba Van Barneveld den brief aan 't adres van "Monsieur le docteur A Helmond, Hotel du Helder, rue du Helder, Paris," zorgvuldig in de brievenbus liet glijden. Om van het postkantoor naar de woning van Elsje de naaister te komen, moest zij de eerste straat rechts nemen. Maar Jacoba kiest haar weg ter linkerzij.
Woord Van De Dag