Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 oktober 2025
Ga omlaag, pak uw boeltje in, of ik zal er een handje bij helpen!" Te gelijk lichtte hij den voet op, alsof hij daarmede een schop wilde geven. De jonge officier, een zacht, fatsoenlijk mensch deed wat hem bevolen was. Ik stond werkelijk verstomd: tot nog toe had ik steeds met beschaafde menschen gevaren.
"Ik," zegt Harmansz., "zie evenmin kans, mij te verwijderen, en mijne zaken in den steek te laten. Wat mijn leven betreft, het is in Gods hand, en ik acht mij elders niet veiliger dan hier." "Wat mij betreft," zegt De Wael, "ik volg Laurens Jakobsz.: blijft hij, zoo blijf ik ook: acht hij 't raadzaam te vertrekken, zoo pak ik mijn boeltje."
Handenwrijvend denkt hij: "Er is toch niemand, die er gading naar kan maken. Hè! hè! hè! ik ruk 't boeltje in; wat er van komt is pure winst." 't Is geheel donker geworden in de verlaten kamer; alles is er in rust, zelfs de honden zijn bedaard en liggen met hun kop op de voorpooten te soezen.
Twee dagen later kwam een vriendin van Mimi Rodolphe vragen of hij Mimi's "boeltje" wilde teruggeven. "Neen," antwoordde Rodolphe. Dan wist hij de afgezante van zijn maîtresse aan het praten te krijgen. Zij vertelde hem, dat Mimi zich in uiterst benarde omstandigheden bevond en dat het niet lang meer zou duren, of zij had geen dak meer boven haar hoofd. "En haar geliefde, waar zij zoo dol op is?"
"Als gij klaar zijt, heeren," zei de sergeant, die lang genoeg onder kapitein Tartar gediend had om te weten, dat een door hem opgelegde straf nog geen bewijs was van een begaan vergrijp. "Betaal jij de rekening, Rustig, dan ga ik ons boeltje halen," zei Gascoigne. Binnen een half uur zaten onze beide vrienden in plaats van op het bal, onder het halfdek van de Aurora in boeien.
Al zyn kleêren hingen over stoelen. Eenige paren zyden kousen slingerden er tusschen. Schoenen, muilen, laerzen, een hartsvanger, lagen door malkander: alle zyne Boeken konden wel in een brood-mand, en zagen er vuil en smerig uit. Letje zag dit lieve boeltje, met beschaamtheid, eens over, en ik was geheel nieuwsgierigheid.
"Ik heb gehoord," begon Dik, "dat ge van plan zijt, het dorp te verlaten en in de stad te gaan wonen?" "Ja, dat is te zeggen," was het antwoord, "als ik mijn boeltje hier naar mijn zin verkoopen kan. Ik ben niet van plan, om zoo maar weg te loopen." "Neen, dat begrijp ik. Ik ben dan ook juist gekomen, om daar eens over te praten. U woont hier in een huurhuis, niet waar?"
't Was een beste, koperen ketel, een zware koperen ketel, en ik laat hem maar niet goedschiks verdonkeremanen! Wie weet, wat je er mêe uitgevoerd hebt." "Ik? Er mêe uitgevoerd?" zei Mietje schreiend. "Ach, wat heb ik er een spijt van, dat ik hem niet meegenomen heb naar huis, gisterenavond, maar de andere tenters lieten hun boeltje ook in de tent achter, net zoo goed als ik.
Van mijne jeugd af werd mijn koffer ik meen mijn hoofd steeds gevuld: ik kan niet opnoemen, wat er al zoo inging, maar dat is zeker, dat het boeltje goed werd aangestampt en de hoekjes gevuld.
Ten laatste kregen we de "Nimrod" dicht bij den wal in de onmiddellijke nabijheid van het punt, voor de hut uitgekozen op kaap Royds, en we gingen ertoe over, ons boeltje te ontschepen, waarvan reeds een groot deel aan dek was gebracht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek