Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 oktober 2025
"Ja," zei Gijsje, "misschien loopt het zoo'n vaart niet, maar Jannetje zei ook: dat weten ze misschien nog niet; 't zou leelijk wezen als je 't voor je hield!" Klaas Beukman zat met gespannen gelaatstrekken zoo zwaar aan zijn pijp te zuigen, dat hij zich in een wolk van rook hulde. "Ja," zei Gijsje, "'t is zonde dat we 't je moeten aanzeggen en het zal je wel aangrijpen.
Het was voor vader en moeder Beukman een heerlijk bericht, dat hun zoon hun bracht. Van hun ouderlijken zegen konden de jongelui zich verzekerd houden. Wat zou vader Huiskamp zeggen? Dat had erger kunnen uitvallen dan het deed.
"Ja, meester," gaf Koelewijn Gerrit Beukman ten antwoord, "daar is vleesch en bloed ook maar niet zoo op slag mee vereenigd." In korte woorden verhaalde hij wat zooeven geschied was. "Het is schandelijk!" riep Gerrit verontwaardigd. "Ik ben ook ontboden." "Dan sta de Heere je bij, meester!" Met hartelijken handdruk scheiden de broeders van elkaar.
Nu dacht hij nog niet eens al te diep na over de vraag of hun huwelijk wel gelukkig kon zijn, wanneer hij Afgescheiden was en zij Hervormd bleef. Vader Beukman was te verstandig om bij zijn zoon drang te oefenen. "Het moet waarachtig werk wezen," had deze gezegd; "daar de Heere niet in toorn op behoeft neer te zien!"
Dominee Huibert Jacobus Buddingh was den vorigen middag door zijn vriend en broeder Beukman van Vreeland gehaald; had 's avonds in de groote pronkkamer van zijn gastheer gepreekt; en was daarna nog lang met de weinige hoorders in gesprek gebleven. Eerst tegen elf uur waren de vrienden een voor een of twee aan twee huiswaarts gekeerd.
De teugels van het spannetje waren in handen van Willem Vlok, die voor 't oogenblik toch niets anders te doen had en er zeer vereerd mee was, dat hij dit ritje in den dienst van Beukman en Kramer doen mocht. "En hoe gaat het thuis, Vlok?" vroeg Beukman, toen ze de kom van het dorp achter zich hadden en in de heerlijke lucht van den helderen zomermorgen bedaard den mullen zandweg langs reden.
Dát had heel wat voeten in de aarde gehad, maar het was eindelijk toch gelukt! Vader en moeder Beukman wilden zoo gaarne dat Gerrit den tweeden Kerstdag 's avonds mee naar de Huiskamp's zou gaan. Gerrit dacht dat hij even graag thuis bleef; maar toch: liefst wilde hij er ook wel heen; hij wist het niet! Indien echter de twee soldaten bleven, zou het te gewaagd zijn om alle drie van huis te gaan.
Daardoor werkte het middel verkeerd. De hoorders van Poort bleven voorloopig nog wel Hervormd, maar werden jegens ons zeer goed gezind." "En toen?" vroeg Beukman. "Den volgenden dag zonden een kerkvoogd en een notabel een adres over deze gebeurtenis aan het Gouvernement. Ik heb er een afschrift van." "Lees voor, Gerrit!" riep zijn moeder vol vuur.
Alleen heeft het die uitwerking, dat er een aanzienlijk getal van de voornaamsten der gemeente tot de Separatisten zijn overgegaan, en wij zien zeer duidelijk den ondergang der Hervormden bij zulk een handelwijs tegemoet." "Merkwaardig!" riep vader Beukman uit.
De paar minuten, die verliepen tusschen het ontbieden en het komen van de meisjes, vulde mevrouw aan door tot Beukman te zeggen: "Vriend Beukman, dadelijk na den dienst moeten wij elkaar even spreken." Zoodra dominee, wien verzocht was voor te gaan, zijn gebed geëindigd had, stond mevrouw op, wenkte Beukman en verliet door hem gevolgd het vertrek.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek