Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 oktober 2025
Dit gevaar zelf bracht onze neven tot inkeer, en deed hen naar den raad en de gebeden hunner vrienden luisteren. Het dreigend tooneel is geëindigd door eene overeenkomst. Zoohaast de burg ontzet is, zullen onze neven in tweegevecht gaan, totdat een hunner in het strijdperk sterve...." "Onmogelijk, kastelein, zulke broedermoord!" riep de oude Bertulf.
Velen spotteden er mede als met iets belachelijks, anderen wilden de zaak in ernst onderzocht hebben, ofschoon zij geneigd waren om te denken dat er bedrog onder dit verrassend aanbod schuilde. Bertulf was van een geheel ander gevoelen.
"Het is mijne schuld niet", antwoordde Bertulf met eenen zucht. "Ik wilde dat het anders mogelijk ware; maar in eene ontheiligde kerk...." "Hebt gij nog geene tijding van de komst des bisschops, heer proost?" "Geene. Mijne brieven zullen onderschept zijn geworden.
Uw huwelijk met jonkver Placida verbroken?" kreten zijne beide ooms. "Ja, onherroepelijk verbroken; jonkver Van Woumen zelve dwong mij tot het terugnemen mijner beloftegift." "Dan heeft het u aan moed of aan goeden wil gefaald", viel Bertulf beschuldigend uit. "Ik heb het gevreesd!" "Uwe vrees was onrechtvaardig en ongegrond, oom", wedervoer Robrecht met stille fierheid.
"Ja, gij weet het wel, velen zijn onwillig en houden zich verwijderd, uit schrik van als medeplichtig aan den moord des graven te worden beschouwd; maar het getal dergenen, die met ons zijn, is zoo groot, dat wij de hulp der anderen wel kunnen missen." Bertulf schudde het hoofd. "Zijt gij over iets bekommerd?" vroeg Hacket. "Niet zonder reden", morde Bertulf.
Zoohaast zij echter een klaar denkbeeld van de zaak zich hadden gevormd, borsten eenigen in eenen schaterlach uit, en de anderen morden eene grammoedige weigering; maar de proost Bertulf gebood zijnen gezellen de stilte, en vroeg aan 's konings bode: "Sluit gij niemand uit? Zijn wij allen in uw voorstel begrepen?" "Allen." "En mher Burchard Knap?" "Hij insgelijks.
Wij moeten het hopen ... maar indien hij onzen vijanden gelijk gaf en men u wilde dwingen?" "Wat er zou geschieden, heer proost? Wie kan het voorzien? Wij poorters hebben een taai geduld; maar des te meer gespaard bloed zouden wij voor het behoud onzer rechten kunnen opofferen indien eens de boog door overspanning brak." Bertulf greep den voorschepen de hand. "Wel gesproken", zeide hij.
Toen eindelijk het uur zou naderen, riep Bertulf zijne neven en de bijzonderste oversten te zamen, om afscheid van hen te nemen. Hij beloofde hun dat hij rechtstreeks naar de legerplaats van Willem Van Loo zou gaan, en door onweerstaanbare redenen, zelfs door het aanbod van aanzienlijke hulpgelden, hem zou overhalen om onmiddellijk met gansch zijne macht naar Brugge te komen.
"Wij poorters, zijn allen uwe vrienden, gij weet het wel; en wij zullen u helpen tegen uwe vijanden, die ook de onze zijn." Hij reikte den proost tot vaarwel de hand. Bertulf vergezelde hem tot bij de deur, keerde dan terug naar de tafel en mompelde in gedachten: "Tancmar is in de stad! Wat komt hij er doen? En indien hij iets van het ontworpen huwelijk verneemt?
Deze plaatsen deed hij van beddegoed en van eenig huisraad voorzien en daalde dan naar beneden, in gezelschap van Dakerlia, die hem in deze toebereidsels immer was terzijde gebleven. Wel had Robrecbt meer dan eens zijne verloofde zijn diep verdriet betuigd, omdat zij geweigerd had met den ouden Bertulf naar Kerlingaland te vluchten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek