Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
Met moeite bedwingt Bertha haar afkeer, nu zij den verraderlijken Vianen voor zich ziet. Langzaam zegt zij: "Ik wensch met u in onderhandeling te treden over de overgave van den burcht. De strijd heeft lang genoeg geduurd." "Ik ben daartoe bereid, Edele Vrouwe," herneemt Vianen. "Dus wenscht gij den burcht aan mij over te geven?" "Op zekere voorwaarden, Heer van Vianen," zegt Bertha.
Hij moest bekennen dat Emma met al hare beminnelijke eigenschappen niet vrij was van zekere bekrompenheid in het oordeelen, dezelfde formule waarvan Lidewyde zich ten aanzien van freule Bertha bediend had, welke bezwaarlijk geacht kon worden tot het ideaal eener vrouw te behooren.
Slaat hem dood!" Stellig zou dat bevel uitgevoerd zijn, indien Bertha niet tusschenbeide getreden ware. "Steek dat zwaard op, Jonker!" gebood zij. "Ik heb immers gestreden, evenals gijlieden? Waarom zou ik dan in hetzelfde lot niet deelen? Steek het zwaard op, Jonker. Vianen is in zijn recht, al kon hij anders handelen." Jonker Jan gehoorzaamde onwillig.
Aan hem dank ik het leven!" Bertha ziet op, doch zij ontdekt niemand dan een roodharigen man, wiens kleeding den schipper verraadt. Zijne wangen zijn bedekt met een ontzaglijken baard, die hem een woest en ruw uiterlijk geeft. Glimlachend treedt hij nader en buigt voor haar de knie.
Tot hiertoe heeft zij zich goed gehouden. De dames Dijk, uit Engeland teruggekeerd, weten nog van niets, en het zal slechts van haarzelve afhangen, heeft Adriaan haar gezegd, die onkunde te doen voortduren. Doch zal zij nog eenmaal in haar leven een bezoek van freule Bertha ontvangen? Daaromtrent make niemand zich hersenschimmen.
Onder het geroep "Voor IJselstein en Bertha!" wierp hij zich met getrokken zwaard op de vijanden en verspreidde schrik en verwarring overal, waar hij zich op zijn steigerend ros vertoonde. Angstwekkend flikkerde zijn blinkend zwaard door de lucht, en wee den ongelukkige, wien het gold!
Dat willen we!" klonk het uit honderd monden. "Laat de vijanden komen! Wij zullen ze afwachten! Leve onze dappere Edelvrouwe!" Bertha wenkte met de hand om stilte. "Mocht er evenwel iemand onder u zijn," ging zij voort, "die den burcht liever verlaten wil, nog is het tijd. Hij kan gaan; de brug zal voor hem worden neergelaten. Alleen door getrouwen wil ik omringd zijn!" Allen zwegen.
Moed, Walter; moed! Voort nu. Ja, voort! Zóó, het licht is al uitgeblazen. Voort! "Nacht vader. Zondag zeker weerkomen vader!" klinkt het nog eens aan moeders zij. En moeder Bertha.... Wat! wie.... wat is er? Eensklaps gaan haar matte oogleden open; ze tast met de hand voor zich uit. "Walter, Walter!" roept ze. Hoort ze de deur niet zachtjes sluiten?
IJlings stond de schipper op, en vlug verwijderde hij baard en pruik. "Fulco!" riep Jonker Jan, hem de hand toestekende. "Fulco!" riep Dodo. "Fulco!" riepen allen uit, en iedereen drong op hem toe, om hem de hand te drukken. Gijsbrecht begroette de dappere mannen, die zijne gemalinne zoo trouw ter zijde hadden gestaan. Maar Bertha sloeg Fulco de armen om den hals en gaf hem een kus.
In de meening, dat het pakje afkomstig was uit een magazijn, waar zij des ochtends eenige kleine emplettes had gedaan, had zij het gedachteloos met zich medegenomen naar hare kamer; en reeds was zij op het punt weder naar beneden te gaan en het aan freule Bertha gegeven woord gestand te doen, toen zij zich herinnerde, niet eenmaal inzage genomen te hebben van hetgeen de oude dame met zooveel trouwhartigheid voor haar in ontvang genomen had.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek