United States or Norway ? Vote for the TOP Country of the Week !
»Goed, mijnheer Hog; maar ik moet u waarschuwen," vervolgde de koopman, »dat die sieraden uitsluitend tot den tooi eener bruid behooren... op den dag van haar huwelijk... en dat..." »Bij Sint Olaf! gij hebt gelijk, mijnheer Benett; gij hebt waarlijk gelijk." »Daarom waarschuwde ik u, mijnheer Hog." »Mijn arme, lieve Hulda!
»Kijk, dat noem ik eerst eene goede gedachte, mijnheer Hog!" »Dus zijt gij het met mij eens?" »Voorzeker." »Dan moet gij mij uit uwe rijkdommen iets helpen uitzoeken, dat een jong meisje bekoren kan." »Volgaarne," antwoordde mijnheer Benett. En hij geleidde professor Sylvius Hog naar dat gedeelte zijner magazijnen, waar het inheemsche goud- en zilverwerk uitgestald lag.
»Die meening zou ik niet durven koesteren." »Om het even. Leg dezen ring maar vooreerst ter zijde, mijnheer Benett, en laat mij wat anders zien." »Armbanden of kettingen, mijnheer Hog?" »Zoo wat van alles, mijnheer Benett, als gij zoo vriendelijk wilt zijn. Zoo wat van alles. O!.... wat is dit hier?" »Wat bedoelt gij?" »Hier dit, mijnheer Benett."
Inderdaad, het zijn brave lieden in den volsten zin des woords!" »Volgens de mededeelingen in de dagbladen zijn zij evenwel zeer te beklagen." »Waarlijk, zeer te beklagen." »Dat is te bejammeren, mijnheer Hog." »Zelden heb ik het noodlot zoo hardnekkig arme lieden zien vervolgen!" »Inderdaad, mijnheer Hog. Eerst die schipbreuk van de Viken!" »Juist, mijnheer Benett."
Hoe innemend was de glimlach, waarvan Sylvius Hog dat antwoord aan den handelaar vergezeld deed gaan! »En nu, mijnheer Benett," hernam hij, »geloof niet, dat ik hier gekomen ben om loftuitingen aan te hooren." »Daar ben ik overtuigd van." »Neen, mijne komst heeft een geheel ander doel, mijnheer Benett." »Ik ben tot uwen dienst."
»Zie, het is met holle schijfjes versierd, die bij de geringste beweging van den hals rinkelen." »Zeer fraai!.... Zeer fraai!.... Leg het ook op zij, mijnheer Benett. Als ik al uwe kasten zal bezichtigd hebben, zullen wij eene keus doen." »Ja, maar...." »Alweer een maar?" »Zoo'n kruis wordt door de bruiden in Scandinavië gedragen, als zij naar de kerk gaan!...."
Volgens ieders oordeel was mijnheer Benett zulk een onmisbaar man, dat Christiania zonder hem niet zoude kunnen bestaan. »Maar, mijnheer Hog, als ik u vragen mag," vervolgde de geachte handelaar, »hebt gij het rijtuig behoorlijk aangetroffen, waar ook weer?...." »Te Tinoset, mijnheer Benett." »Juist, te Tinoset, waar gij mij verzocht hadt, het te zenden." »Maar, mijnheer Benett, welke vraag!
»O, dat zijn sieraden, die paarsgewijze aan het keurslijf gedragen worden. Zijn ze niet fraai?" »Zeer fraai." »Let eens op het effect van dat gepolijst koper op dien grond van geplooid wollen stof. Dat is zeer smaakvol en is volstrekt niet duur." »Ze zijn inderdaad bekoorlijk, mijnheer Benett. Leg die ook maar ter zijde."
»Juist, ziet ge.... Die zaak van dat loterijbriefje...." »Dat was mij door het hoofd gegaan, mijnheer Hog." »Maar mij niet, mijnheer Benett," antwoordde Sylvius Hog met een opgeruimden glimlach. »En hoe maken het die brave lieden te Dal, met wie gij kennis hebt aangeknoopt?" »Zeer goed, mijnheer Benett, ik dank u voor uwe belangstelling.
»Zonder hen zou ik thans het genoegen niet hebben u te zien, mijnheer Benett." »Ja wel.... ja wel!.... Inderdaad die kloeke jongelieden verdienden wel, dat zij het groote lot wonnen." »Dat is ook mijne meening," antwoordde Silvius Hog. »Maar, daar dat nu onmogelijk geworden is, zou ik gaarne hebben, dat mijne kleine Hulda niet naar Dal terugkeerde, zonder een geschenk.... eene herinnering...."
Woord Van De Dag