Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
»Ik heb ze in het Noorder Hotel onder dak gebracht." »Dat is wel het beste hotel van Christiania, mijnheer Hog." »Dat geloof ik ook, mijnheer Benett. Welnu, zij wachten mij thans daar, waar ik hen straks ga opzoeken. Zij zijn vreemd in de hoofdplaats." »Vreemd in de hoofdplaats, mijnheer Hog." »Ja, mijnheer Benett." »Zijn het dan.... de jongelieden van Dal?" »Goed geraden, mijnheer Benett!
Ongelukkig is het Ole Kamp niet, die haar dat geschenk wil geven, maar ik; en ik kan haar zoo iets niet als bruid aanbieden!" »Inderdaad, mijnheer Hog." »Laat mij dus andere juweelen zien, die voor een jong meisje geschikt zijn." »Hier hebt u zoo wat van alles, mijnheer Hog." »Laat me dat kruis eens zien, mijnheer Benett." »Dat is een kruis om aan een halssnoer te hangen." »Dat dunkt me ook."
»Het is nog te vroeg, om te ontbijten," ging Sylvius voort. »Vooruit dan maar!" zei Joël. »Wij zullen evenwel te Drammen langer pleisteren," vervolgde de professor. »Daar zullen wij een stevig maal gebruiken, ten einde spaarzaam met den mondvoorraad van den heer Benett te kunnen omgaan."
Die wijze van vervoer was niet van bekoorlijkheden ontbloot, en wij zijn zeker niet ver van de waarheid, als wij beweren, dat de echte toeristen, in de waggons van den pas aangelegden spoorweg gezeten, van harte het verdwijnen der nationale karretjes, en der gemakkelijkste kalessen, als die van den heer Benett, betreuren!
»Wel, mij dunkt, dat vijftien duizend mark wel opwegen tegen de kleine kans iets te zullen trekken," antwoordde de heer Benett lachende. »Wat zal ik u daarop antwoorden, mijnheer Benett," hernam Sylvius Hog. »Gij redeneert als een bij uitstek practisch mensch, als een degelijk handelaar! Beschouwt men de zaak evenwel uit een ander oogpunt, dan verandert zij geheel en al van aanzien.
»O, wat die betreft, daar kunt u niets mee doen, mijnheer Hog." »En waarom niet, als ik u vragen mag?" »Omdat het trouwringen zijn, die door den predikant bij de huwelijksplechtigheid aan den vinger van bruid en bruidegom gestoken worden...." »Waarlijk?.... Kijk, kijk!... Toch neem ik ze.... men kan niet weten... Tot straks, mijnheer Benett, tot straks! Ik moet maken dat ik wegkom." »Tot straks!
»Ja wel, ja wel, mijnheer Benett, ik begrijp u; wij zullen mettertijd daarin voorzien," antwoordde Sylvius Hog, even hartelijk lachende. »Maar intusschen neem ik dat kruis en die andere sieraden... Want, alles wel beschouwd, is het toch mogelijk en zelfs te voorzien, dat mijne kleine Hulda den een of anderen dag zal trouwen. Zij bezit daartoe alle vereischten.
Zou een Noorweegsch sieraad niet de liefste herinnering zijn, die zij uit Christiania en den alom beroemden bazaar van den heer Benett in haar bergland kon medebrengen? Dat was ook de meening van professor Sylvius Hog, aan wien de gedienstige koopman zijn kostbaarsten voorraad vertoonde, voor wien hij al zijne kasten opende.
Zij zijn het.... maar, mondje dicht, als je blieft. Ik verlang, dat hunne tegenwoordigheid nog niet bekend worde!" »Arm meisje!" »Ja, zeker, arm meisje!" »Zij zal wel veel geleden hebben." »Dat heeft zij, mijnheer Benett." »En is het nu op uw verlangen, dat zij de trekking der loterij komt bijwonen?" »Waarom die vraag?"
»De reactie is dan ook reeds ingetreden. Na de opgewondenheid der eerste dagen is de geestdrift werkelijk bekoeld. En die Sandgoïst, die dat briefje slechts afgedwongen heeft, om er de aandacht op gevestigd te houden." »Dat is zoo, mijnheer Benett!" »Maar, als die woekeraar nu eens het groote lot won! Alles is mogelijk, niet waar? Dat zou een schandaal zijn."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek