Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
"Dan ga je maar schuins langs de pannen." "Pa ik schiet effen na benee 't is tè snoezig!" "Wil je 't laten?" "Dag paatje...." Benee blafte de waakhond bij Leuring. "Daar hèb je 't!" , gromde meneer. Chris was 'r bij gaan zitten.
"Genadige hemel op zóó'n manier weduwe te worden!" , snikte mevrouw. Amélie had 't zakboekje opgenomen, las de woorden: "Houd moed dood of levend bezorg ik u redding!" "O ma má pa heeft zich voor ons opgeofferd die goeie, beste, lieve pa en nutteloos nutteloos nou ligt-ie dood in de struiken benee en wij kunnen hier óók sterven...."
Het was eene schoone ruïne, verborgen in 't weelderig groen, vroeger 'n roofburcht geweest of 'n klooster. Er achter was 't kerkhof van 't dorp. Nooit kwam iemand op 't plateau van den toren. Eénmaal in 't jaar, op koninginne-verjaardag, klom 'n doodgraver langs de vermolmde trappen en plantte de vlag. Benee, achter de zware deuren, werd 't gereedschap van 't kerkhof bewaard.
Zij zijn nieuwsgierig, en naar beneê' Zouden ze heel graag komen; Maar ze zijn bang voor de groote zee En voor de hooge boomen. 't Is boven óók donker ... maar zij hebben licht! De zon gaf ze allemaal lichtjes, Voordat hij naar bed ging; die houden ze dicht Bij hun gouden sterregezichtjes. Zij kijken, en lachen, en knikken goênacht, En zeggen: "je moet gauw gaan slapen."
"Ma ma pá zit in 't rijtuig!" , gilde Amélie en dol van uitgelatenheid begon ze op het plat te dansen, zoo wild te dansen, dat de uil 'r beduusd van door ging. Benee werd het plechtig. Bij de struiken van Koepelsteyn zette de muziek fanfares in. Mevrouw, doodsbleek, hing over de tinnen, keek, keek, boog.
Benee, voor 't huis, passeerde 'n agent, die vreemd naar boven keek. "Zoek je wat?", vroeg-ie. "Nee," zei Kobus: "de schoorsteen rookt." "Mot je daarvoor in de goot klimme?" "'t Mot voor meneer," riep Kobus òm wat te zeggen. De agent, rustig-pruimend, taxeerde den rookloozen schoorsteen. "Val d'r maar niet af," maande-die. "Welnee, man," lachte Kobus gedwongen.
Gij ziet het ook, vrienden, het Socialisme." In één opvlamming kort had hij 't gewezen, van uit zijn kracht, van uit zijn zeekre hart. En als een vlam van zilver ging hij zitten. En zij, zij keken allen op hem. En Willem keek tot hem vol ademlooze verbazing op, op hem met teere liefde. En hij zat stil schuin naar benee te kijken, de woorden waren weg, zijn hart klopte.
"Pa," ginnegapte Amélie: "als de Leurings of de Spaarns u zóó zouen zien, gingen ze an de haal u ziet 'r uit als 'n struikroover bij de kaars".... "Hahaha," bulder-lachte meneer, z'n zakmes zwaaiend: "denk maar dat 'k Koepelsteyn ben, de láátste der Koepelsteynen! Straks vlieg ik na benee en sleep den eerste den beste mee na boven!
Benee speelde de harmonie de marschen en ouvertures, die ze kènde. "Ophouen! Ophouen!" riep de inspecteur van politie. Er kwam stilte.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek