Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juli 2025
En meneer Bollekens moest bekennen, dat de tweede zegsman, helaas! wel gelijk had. Persoonlijk had hij over zijn twee ingekwartierde officieren niet te klagen.
Met deze woorden nam Lo afscheid en Rob werd voor een half uur aan zichzelf overgelaten. Hij moest bekennen dat hij zijn toestand zóo avontuurlijk vond, dat hij eigenlijk hoopte voorloopig niet vrijgelaten te zullen worden.
»En dus« zoo eindigde mijn verslaggever; »aan wien kan men nu dat vers eigenlijk toeschrijven? Is het een vers van een os? Is het een gedicht van het toeval? Van wien is het nu eigenlijk?« Ik moet bekennen dat ik zoover nog niet gedacht had. Een vers van een os! En zoo'n vloeiend vers, nog wel; het is zeker wel heel bizonder; maar ik geloof er natuurlijk geen sikkepit je van!«
"Wel, hij zegt dat de zwarte Leeuw van Vlaanderen zijn klauwen aan de halve manen der Saracenen geslagen heeft, en dat hij Graaf Boudewyn tot Keizer heeft gemaakt." "Luister eens, Vlaming!" riep Leroux tegen Breydel. "Gij moet bekennen dat die schriklijke zwarte Leeuw voor de lelievaan van onze machtige Vorst, Philippe le Bel, heeft moeten vluchten en nu is hij zeker voor altijd dood."
Hij begrijpt nu zelf niet, hoe hij heeft kunnen doen, wat hij gedaan heeft." "Neen, hij wist het hij begrijpt het zeer goed. Maar ik dan, gij vergeet mij. Ben ik er dan beter aan toe?" "Luister eens! Toen hij mij alles beleden had, toen, moet ik je openhartig bekennen, zag ik het verschrikkelijke van je toestand nog niet in; ik zag slechts hem en het verstoorde huiselijk leven.
»Kijk eens, dáár, Bob, dáár, vlak onder het keukenraam, op den grond! Daar liggen ze!» Bob zette den kijker van zijn oog want zonder dat voorwerp zagen wij veel beter, hoewel wij dat natuurlijk voor geen honderd gulden hadden willen bekennen, en nu zag hij ze ook. »'t Zijn ze, Dorus! Die aap! Ze heeft ze vlak onder het keukenraam gelegd om ze goed onder haar bereik te hebben.»
Ik moest het bekennen: ik beging fout op fout; het was voor mij geen spel meer; het was eene marteling. Francis had het begrepen; zij kwam mij te hulp. Zij staakte haar spel, voegde zich bij de speeltafel en sprak tot den generaal: "Willen wij een compromis sluiten, grootpapa?
Nu dan ik schaam mij bijna het te bekennen ik gevoel mij onvergefelijk gelukkig. Ik was als betooverd, als door een ontzettend benauwenden droom bevangen, waaruit men plotseling ontwaakt, terwijl men dan ziet, dat die verschrikkingen volstrekt niet werkelijk bestonden. Nu ben ik ontwaakt.
De donna, die een groot hart had, gelijk gewoonlijk zij plegen te hebben, die van nature hartstochtelijk zijn, was, hoewel haar ouders en vrienden het haar afraadden, geheel gereed te verschijnen en zij wilde liever door de waarheid te bekennen met sterke ziel sterven dan laf vluchten, bij verstek veroordeeld in ballingschap leven en zich onwaardig toonen jegens zulk een minnaar, in wier armen zij den verloopen nacht had doorgebracht.
Hij had zich van-morgen, onderweg, beloofd en was er hevig naar gaan verlangen dadelijk als hij op z'n atelier zou zijn, haar portret te teekenen, haar mooi, ovaal gezicht, dat hem van uit de schemering zijner droom-gedachten aldoor aanzag met dien trek van weemoed, die expressie van vruchtloos zoeken en gepeins..., om 't zoo opnieuw te zien, niet enkel in herinnering, maar verstoffelijkt, om het den heelen dag te kunnen zien, en 't ook maar dat jongensachtig doel dorst hij zich niet vrij-uit bekennen te kunnen kussen.... Hij was heel zeker dat zijn hand er toe bij machte zijn zou vast en volkomen de lijnen van haar strak, in heldere heugnis, vóór hem staande hoofd te trekken.... Maar al dadelijk, de eerste ruwe schets, was niets, werd fel in-één-gefrommeld, weggegooid; hij greep een nieuw stuk, korrelig grijs papier, begon weer.... Neen!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek