United States or Faroe Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
De Chatillon heeft heden onze stad aan de woede zijner soldeniers overgegeven, hij heeft acht onzer onnozele broeders doen hangen. Beken met mij, heer De Mortenay, dat het ons een plicht is hun dood te wreken; want wat kon de Landvoogd hun ten laste leggen, dan dat zij voor zijn dwingende geboden niet wilden zwichten?"
Ik beken, ik heb u niet beleefd behandeld..., en dat was verkeerd van mij, ik verzoek verschooning daarvoor." "In 's hemelsnaam!" riep ik verheugd uit: "spreek toch niet van verschooning vragen, de schijn was tegen mij ... en ik ben het, die u vergiffenis moet afsmeeken voor de onbescheidenheid, waaraan ik mij heb schuldig gemaakt."
"Wat heeft dat met de zaak te maken?" vroeg Jem Cip stoutmoedig bij die onverwachte wending van het gesprek. "Laat mij voortgaan. Die darmen zijn, wel is waar, slechts een voet langer dan die van anderen. Dat is reeds veel, dat beken ik, maar noodzaak mij nu niet, ze nog langer te doen worden, door u bij de ooren te trekken....!" "De deur uit met den kerel!" "Smijt hem de straat op!"
"De dampkring is overladen met electriciteit," antwoordde de doctor, "elk levend wezen is gevoelig voor deze gesteldheid der lucht, die de worsteling der elementen voorafgaat, en ik beken dat ik nooit zoozeer daarvan doordrongen was als nu." "Welaan!" vroeg de jager, "zou dit geen reden zijn om te dalen?" "Juist integendeel, Dick! ik zou liever willen stijgen.
Ik ben gekomen om u, het Museum, en den Burg te zien; en als je dan mee naar mijn huis wilt gaan, zulje me drommels veel pleizier doen." Ik was door dit bezoek geheel verrast, en op het hooren van den naam ontroerd. Ik beken, dat ik zelden meer aan den goeden William dacht, maar eene plotselinge herinnering, en dat wel uit den mond van den beroofden vader, deed mij aan.
"Van tyd tot tyd bewogen zich hare lippen werktuigelyk, en het vergeten lied van Rikke-tikke-tak zweefde onhoorbaer rond haren mond." Onder den beuk en bij de beken, op de duinen, wordt het beeld van den verloren vriend duidelijker. Zij kan het zich moeilijk bekennen, omdat de liefde geen merkbaren vorm aannam voòr haar vertrek.
O! haar bij zich te hebben in deze paleisachtige natuur, haar te mogen omvatten, met haar in zijn armen over de beken te springen, samen met natte kussen door het zachte gers te rollen, en zijn gevoelige vingeren te laten leven op haar gezond vleezeken! Oh!... En zonder het te willen zag hij haar in zijn verbeelding, dwars door haar kleeding dóór.
"Gij weent mevrouw," zei hij, "wat moet ik denken van de droefheid waaraan gij u overgeeft?" "Seigneur," antwoordde Blanche, "ik kan u mijn onrust niet verbergen, de koning uw oom zal weldra sterven en u zijn plaats nalaten. Wanneer ik bedenk, hoezeer uwe nieuwe grootheid u van mij gaat verwijderen, beken ik ongerust te zijn.
Nu, als ik het uwe, breed, gespannen over den zadel zag steken, zei ik in mijn zelven: Daar men met de vingeren er niet in kan nijpen, kan het koordeken van de zweep er ook niet op bijten. Ik was mis, ik beken het rechtuit.
Want, weet, mijn zoon, dat ik nooit horens droeg of zal dragen; daarvoor was zij veel te ingetogen van aard; zij vluchtte den omgang met andere mannen; zoo zij van schoone kleederen hield, was het alleen uit vrouwelijke behoefte. Ik was heure keukenmeid, ik beken het volgeerne; waarom ben ik het niet meer! Doch ik was ook haar meester en echtgenoot. Zwijg toch met uw gesuf, zei Uilenspiegel.
Woord Van De Dag