Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 augustus 2024
Het Beest, dat zoo onz' rust verstoort, Zij oogenblikkelijk vermoord: Ik stort, wat ik zoo pas verzon, De muis nu in de waterton; Daar vindt ze dra een wissen dood En wij zijn dan weêr uit den nood." "Maar, man, hoe zult ge dat toch doen? Hoe kunt ge zulk een denkbeeld voên! Ach, Sparretje, geloof mij vrij, De muis is slim en vlug er bij, En zoo ontkomt ze u eindlijk nog," "Hoor nu zoo'n wijf!
Toen zij dus vertrokken waren, vond de maëstro, zoodra de nacht aanbrak, een uitvlucht tegenover zijn vrouw en na in het geheim zijn beste gewaad te hebben aangetrokken, ging hij naar een der genoemde graven en op een steen, die zeer koud was, wachtte hij het beest af.
Hij was daar mee naar binnen gegaan, had zich meegebogen over het lam-liggende beest in den schemer van dien stal, de arts naast hem aldoor mompelsprekend bemoedigende woorden tegen de boerin.
Maar bij de deur keek hij om, richtte zijn stalen oogen. "Dokter, zeg me nog eens den naam van dat nieuwe beest daar." "Gypohierax angolensis, monsieur Crépieux." "Goed, en verzuim niet de dieren drinken te geven voor ge weg gaat, dokter." In een gulp lucht was de patroon weg, buiten ruimde zijn stap henen. 't Was stil. Vogels blauwe oogen keken rechtuit, innig. "Wat zegt ge er van?" "Niets?"
Het werd gevolgd door zeven andere met rood fluweel behangen kameelen en op elk zat een eerbiedwaardige pelgrim, die zachte tonen uit een fluit te voorschijn bracht, om het heilige beest te amuseeren.
Hij jaagt het booze jongentje den waterkuil uit. En hij laat zijn paard drinken. Dat is lekker voor zoo een beest, levend water. O, er gebeurt hier van alles. In dit kleine dal tusschen heuvelen. Een meisje met een groote, zwarte geit. Die geit moet naar huis. Maar de geit wil niet naar huis. En het meisje met de geit vechten. Precies zooals twee booze jongens vechten.
"Wel, Luigi, wat kan je aap zoo al?" vroeg Pietro op zekeren avond, een week of vier nadat hij het beest had thuis gebracht. "O, vader, hij kan heel beleefd groeten. Alles wat ik hem geef, pakt hij aan met zijn rechter voorpoot.
«Jou ondeugende jongen! Dat arme beest!» was alles, wat zij kon uitbrengen. Zij duwde den knaap van zich af, gaf hem een schop, joeg hem haar huis uit, hem, die de ondankbaarste deugniet, het ondeugendste kind was, en weenend kuste zij haar kleine, half verworgde Bellissima. Op hetzelfde oogenblik kwam de schilder de trap op en hier is het keerpunt in de geschiedenis.
Toen hij genoeg gelachen had, begreep hij, dat de arme kat toch verlost moest worden, want hij droeg het beest een zeer goed hart toe. Hij keerde zich om, zoodat hij op zijn buik kwam te liggen, begon met armen en beenen tegelijk te werken, en jawel, daar kroop hij vooruit.
"Verduiveld, daar is er eentje in den put gevallen!" riep de boer uit; "er komt vandaag geen eind aan de ongelukken. Ja, een christenmensch gaat toch altijd boven een stier; dus eerst hem uit den put gehaald en dan mijn beest uit den kuil geholpen." Fluks riep hij eenige arbeiders en nu zou het reddingswerk beginnen. "Opgepast daar beneden, hou je stevig vast." "Ga je gang maar!" riep Jack.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek