Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juli 2025
De ingang was met eenige minder stijf gebonden halmen dichtgemaakt, welke sluiting gemakkelijk uitgetrokken en weer ingebracht kon worden, iets dat aan den buitenkant niet, maar van binnen zeer goed te zien was. Waartoe had Murad Habulam dezen schuilhoek gemaakt? Soms alleen om zijn broer Manach el Barscha te verbergen? Dan had hij met een kleinere ruimte kunnen volstaan.
Hij was bij het schijnsel duidelijk te herkennen. Manach el Barscha! brulde Halef hem achterna. Ook ik had hem herkend en zag nu Halef de groote deur voorbij stuiven. Ik mikte op de smalle streep, die verlicht was en waarover de derde moest gaan, die Halef achtervolgde. Daar kwam hij, juist zoo gekleed als de slager geweest was. Hij kwam in mijn lijn en ik schoot. Maar ik zag, dat ik hem miste.
Wat zij met elkander verhandeld hebben, weet ik niet; maar hij is dikwijls naar boven op den berg bij den Mubarek geweest en die kwam des nachts vaak bij ons. Hebt gij de gevangenen vandaag gadegeslagen? Ik heb hen gezien. Kent gij hen? Slechts een hunner, die vroeger wel af en toe hier kwam. Welken? Wellicht Manach el Barscha. Ik weet zijn naam niet.
Kent gij ook zijn werkelijken naam? Neen! Hij en uw beide kameraden kennen elkander ook? Ja, Manach el Barscha is zeer dikwijls bij hem geweest. En ik zou te Menlik vermoord worden? Ja! En vandaag werd dat plan wederom opgevat. Men wilde mij nu in de gevangenis dooden. Zoo is het! En nu nog iets. Terwijl gij met Ibarek en zijn vrienden kaart speeldet, hebben de beide anderen hem bestolen.
Mubarek is er geweest, hoorde ik Manach el Barscha zeggen. De oude was een ezel om daar te gaan staan. Dan was ik er ook een? vroeg de Aladschy. Gij waart voorzichtiger en hebt u niet laten treffen. Hij zou ook mij neergeschoten hebben, als ik het niet op een loopen had gezet. Maar wie heeft geschoten? Wie? Moet gij dat nog vragen! Natuurlijk hij, de Effendi genoemd.
Dat moet Manach el Barscha geweest zijn. Hij zeide heden, toen ik hem beluisterde, tegen de drie anderen, dat hij heel graag eens op mij zou willen schieten. Dat heeft hij gedaan. Het is dus blijkbaar een gevaarlijke aardigheid zich voor kogelvrij uit te geven. O, het was in allen ernst op ons gemunt. Zooals gij daar zat, waart gij zoo'n mooi mikpunt.
Op hem valt niet te rekenen. Neen, nu niet meer, was ook Mubarek van oordeel. Maar hij heeft mij gedreigd. Ik zal zorgen dat hij geen kwaad meer zal kunnen doen. Wilt gij hem doen sterven? vroeg Manach el Barscha. Wat ik zal doen, weet ik nog niet. Maar wij hebben hier weer een bewijs te meer voor de noodzakelijkheid om dezen Duitscher op te ruimen. Ook zijn makkers moeten sterven.
De een was de Mubarek en in een der anderen herkende ik, toen het wat lichter was geworden en wij reeds op weg waren, Manach el Barscha, de vroegere ontvanger der belastingen te Uskub. Zij wilden naar Taschköj en vroegen mij of ik den weg daarheen kende. Ik antwoordde toestemmend, en nu verzochten zij mij hen daarheen te brengen en beloofden mij een goede belooning van tenminste 30 piasters.
Zij hadden uw hulp noodig, en moesten dus wel stil zijn. En een was er bij, dien ik kende. Manach el Barscha? Ja. Hij was vroeger ontvanger van de personeele belasting in Uskub. Moet gij hem nog ontzien? Hij is toch afgezet! Ja, maar hij behoefde toch geen bandiet te worden! Toch is hij het. Hebt gij wel eens van de beide Aladschy's gehoord? Heel dikwijls.
Manach el Barscha is reeds vaak hier geweest en bovendien de oude Mubarek is immers bij hen! Ik ging nu naar de hut en rukte een der dakstangen, die brandend naar beneden hing, geheel los. Daar het hout zeer harsachtig was, brandde die als een fakkel. Hiermede volgde ik de richting, die de vluchtelingen schenen te hebben ingeslagen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek