Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juli 2025
En zullie bediende 'ullie twee dames, en ik mijn dame an stuur- en an bakboord, en, christeneziele noggetoe dat ouwe dirazie keek mijn maar met van die smullige ooge an, da'k dacht ... "nou, daar ga je" zei ik dan maar "sla noggeris om, 't is je gegund"... Maar dit alles wier netuurlijk geschied onder de grooooooste etiquette!
De weduw van Stavoren, Wordt niet teleurgesteld. 'k Bracht tarwe naar uw zin, Al edelst wat wij vonden, Aan stuurboord kwam het in, Zooveel wij laden konden. Hoe gilt zij dol van zinnen, Hoe, tarwe? lage guit! Bracht gij ze aan stuurboord binnen, Zoo werp ze aan bakboord uit. Helaas, het kostlijk graan Werd in den vloed geworpen.
Ik volgde den kapitein door de loopgangen aan bakboord, en ik kwam in het midden van het vaartuig; daar was eene soort van put tusschen twee ondoordringbare beschotten; eene ijzeren trap aan den wand vastgeschroefd, leidde naar het bovenste gedeelte; ik vroeg waarvoor die trap diende. "Daarlangs bereikt men de sloep," zeide hij. "Hoe hebt gij dan eene sloep?" vroeg ik, vrij verwonderd.
Maar of de ijsberg wel echt zal komen? Den volgenden morgen loopt de reiziger zenuwachtig aan bakboord rond en wacht op den ijsberg. Met den kijker zoekt hij geduldig aan den horizon. Maar hij ziet niets. Den tweeden officier houdt hij vast en zou van hem willen weten, of hij den ijsberg nog niet heeft gezien. »Zeker, daarginds is hij immers!"
"Dáár!" antwoordde Hercules, terwijl hij een bijna onmerkbaar punt aan den horizont in het noord-oosten aanwees. Men kon elkander te midden van het geloei van den storm slechts moeielijk verstaan. "Heb je werkelijk land gezien?...." vroeg de leerling. "Ja," antwoordde Hercules, met het hoofd knikkend. En wederom wees hij met de hand aan bakboord vooruit. De leerling keek, maar zag niets.
Aan boord waren reeds de meeste passagiers in in zalige rust; op 't dek lag de gepensionneerde majoor aan bakboord met open mond en afhangende armen in zijn luierstoel te slapen, naast twee Indische dames, die met pruimenmondjes en opgetrokken wenkbrauwen erg fatsoenlijk dommelden; tegen de kajuitskap leunend, snurkte op de bank de anders zoo spraakzame koffieplanter en aan stuurboord lagen, als de broertjes en zusjes van klein duimpje op één rei, zeven jonge dames en heeren, de vruchten van den al te weelderigen echt van een resident, die van verlof terugkeerde.
We waren al veertien dagen in volle zee en hoe slim ik het ook menigmaal aangelegd had om Marten eens aan te spreken, het was mij niet gelukt. Zoo peinzende op een nieuw middel liep ik 's morgens op den vijftienden dag doelloos van stuurboord naar bakboord en keek maar gestadig op het dek. "Zoek-je wat, matroos?" klonk op eens eene stem naast mij. Het was die van Marten.
Nauwelijks was het kleine eskader uit Porte Ferrajo weggezeild of er kwamen schepen in 't gezicht, zoodat men den Keizer den raad gaf terug te keeren, maar daar dacht hij niet over, doch gaf orders zich zoo noodig gereed te houden voor een gevecht. Dat de Keizer eenige benauwde oogenblikken beleefde kan men begrijpen, te meer daar aan bakboord een oorlogsschip recht op de Inconstant afkwam.
De rijke vrouw wist, dat zij den spot, den grootsten vijand der ijdelheid, had te bestrijden, en ze riep den schipper toe: "Tarwe hebt ge? En aan welken kant hebt gij ze geladen?" "Aan bakboord." "Welnu," hoonde ze, en ze wendde zich tot het volk, "werp ze dan over stuurboord weer in zee." Zonder verweer voldeed hij aan haar bevel. Het graan, dat hij geladen had, loste hij in de golven.
De brik had slechts ballast in, een ballast van zand dat over bakboord geslagen was en het schip op zijde hield. Aan dezen kant viel er dus niets te redden. "Niemand hier!" zei kapitein Hull. "Niemand," antwoordde de leerling, na zich naar het voorste gedeelte van het ruim begeven te hebben.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek