Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
Zijn jachtkleed scheurde en hij verkeerde in doodelijken angst, dat de ever hem pakken zou. Dus zette hij een geduchte keel op en brulde zoo ontzettend, dat ieder die hem hoorde en niet zag, in de verbeelding moest komen, dat een of ander wild beest hem reeds in zijne klauwen had.
Wij werden op elkander geworpen, en ik weet niet hoe dit wel zou geëindigd zijn als de Amerikaan, die altijd nog woedend op het beest was, het eindelijk niet in het hart had getroffen. Ik hoorde de tanden langs de ijzeren platen der sloep knarsen, en de dugong verdween met den harpoen in het lichaam.
Hij zond eenige bedienden om het paard voor hem te halen, zoodat hij het zou kunnen zien. De oude man bracht het paard dadelijk voor het paleis en de koning kon, nadat hij het een poos bewonderd had, niet nalaten uit te roepen: "Op mijn woord, ofschoon ik een koning ben, heb ik nog nooit zoo'n mooi paard gezien, noch minder ooit op zoo'n beest gezeten!"
Het dier was half in de struiken verborgen en liet dreigend de tanden zien. Met een flinke koelbloedigheid stapte Audoin van het paard, ging een paar meters naar voren, mat den leeuw met de oogen en gaf vuur. Weg was het beest, maar het gebrul nam in hevigheid toe. Op hetzelfde oogenblik ging een leeuw in pijlsnelle vaart op eenige meters afstands van de kleine groep voorbij en vluchtte.
Daar is nu Jan, die reeds al zes en twintig jaar by my diende; maar ik heb nog nooit gemerkt, dat de kerel een beter heer verlangde; want ik zeg altyd: "Abraham Blankaart! maak toch, myn Vriend, dat je geen mensch of beest zo behandelt, als jy niet zoudt willen behandelt worden, dan zal je wel doen, en dat is hier de zaak."
Ik wilde hem, maar vrugteloos, tegen houden; hy verklaarde my, dat het minste uitstel, wel verre om hem van besluit te doen veranderen, zyne wraak slechts onverzoenbaarer en verschrikkelyker maakte. My stond niets anders te doen, dan dit afschuwelyk wangedrocht te ontwyken, en zig, even als een wild beest, met bloed te laten verzadigen.
Zij brachten de sikkels in het water, en op 't volgende oogenblik spartelden twee palinkjes op het ijs. Jan wierp er een van in het emmertje, maar Karel was niet te bewegen, den tweeden aan te grijpen. Jan moest er om lachen. "Help, help, hier is er een," schreeuwde Karel, die moeite had om het beest met zijn sikkel van de bijt weg te houden. 't Beest wilde met alle geweld weer in 't water.
Het beest stond nog eenige oogenblikken onbeweeglijk, toen kwam zijn staart langzaam in beweging, wat weldra in een levendig kwispelen overging, en »woef, woef!" blafte hij, zoodat de zware stem van den hond door de geheele straat weerklonk. Op hetzelfde oogenblik rende Kees op zijn jongen meester toe, dien hij herkend had.
"Vooruit maar, koetsier, zoo hard je paard kan!" "Laat dat maar aan mij over, dokter," zei Dik. "Het beest heeft anders al een heeten rit achter den rug." "Dat wil ik wel gelooven. Hoe was het met den ouden heer, toen je wegreedt?" "Hij was geheel buiten kennis, dokter. Eene beroerte is zeer gevaarlijk, niet waar?" "Meestal wel."
Aan wie van die twee hij echter de voorkeur gaf, wist hij, geloof ik, langen tijd zelf niet, totdat het pleit ten laatste in het voordeel der kat beslist werd. Het beest kreeg namelijk drie jongen, over welke gebeurtenis ons jongmensch zoo verrukt was, dat hij poes den geheelen dag gezelschap hield.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek