Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juni 2025
Het paard op de achterpooten. Neer en holt verder. Ik ben niet bang. Straks zal ik vallen, voeten in den stijgbeugel. En toch zijn de twee slagen met een wreeden dood niet te duur betaald. Maar het leven is niet zoo. Ik zal wel ergens sterven op het een of andere bed. Plotseling staat het paard. Het kleine veulen is achter gebleven. Daar komt het gedraafd.
»Zie je heer waard,« zei de jager, »brood en vleesch heb ik nu; nu wil ik ook groenten hebben zooals de koning ze eet.« En hij riep den wolf, en sprak: »lieve wolf, ga eens heen en haal mij groente zooals de koning ze eet.« De wolf ging recht naar het slot, omdat hij voor niemand bang was en toen hij bij de prinses kwam trok hij haar achter aan haar kleed, dat zij moest omkijken.
Wanneer ik een winkel had, zeide Gerrit, en ik bang was voor mijn concurrenten, dan zou ik het volgende doen: Ik huurde een groot huis, met veel étalage-kasten. In die étalage-kasten zette ik
Hij was alleen maar bang, dat hij naar huis zou worden gestuurd; maar ook 's Woensdags zeiden de ganzen er niets van, dat hij weg moest. Die dag ging op dezelfde manier voorbij als de Dinsdag, en de jongen vond het leven in de wildernis steeds prettiger. Het was, alsof hij het eenzame park bij
»Laten wij nu doodstil wezen en ons niet bewegen," fluisterde Marten, die bang was, dat de vogels hen zouden opmerken en wegvliegen. »De eend nadert mijn vischje," sprak Heer Jan weer. »Hij is er vlak bij." »Stil toch," zei Marten. »Aanstonds merken zij ons op." Dat deed het eendenpaar echter niet.
Moriones, misvormde dwergen, dikwijls kunstmatig mismaakt en verwrongen en verstompt, halve idioten, die bij aanzienlijke Rom. als narren werden gehouden. Mormo, Mormo, Mormolyke, spook in vrouwengestalte, waarmede men kinderen bang maakte. Morpheus, Morpheus, zoon en dienaar van Hypnus, die den menschen in den droom verschijnt en daarbij altijd eene menschelijke gedaante aanneemt.
Ik ben nooit bang geweest, dat de deelneming der vrouwen aan de regeering van Stad of Land, den vooruitgang een halve eeuw lang zou tegenhouden, zooals er in 's Lands vergaderzaal tegen aangevoerd werd.
Ik zeg ook: een zeemansleven, geen leven!" "Neen, meester Barend, niet omdat jelui geen eten of drinken of goede kleeren hebt, daarom niet; maar, maar, och, ik zal het u maar zeggen: ik ben bang, dat er van die twee aan boord niet veel goeds groeit. Als al het zeevolk was, zooals meester Barend en hier de deze," hij wees op mij, "dan zou ik zeggen: Ga naar zee, jongens, en je zult wat worden.
Als zij uit de kamer ging, zuchtte hij van verdriet, en als ze weer binnenkwam riep hij haar "welkom" toe in zijn eigen taal. Jarro vergat heelemaal, hoe bang hij vroeger was geweest voor menschen en honden. Hij vond, dat ze vriendelijk en goed waren, en hij had ze lief.
De oude heer Laurence was de grootste, maar na zijn bezoek, waarop hij ieder van de meisjes iets aardigs of vriendelijks gezegd en met hun moeder over oude tijden gepraat had, was niemand meer erg bang voor hem, behalve de bedeesde Bets.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek