Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juni 2025
As ze 't gewoar worden.... GROOTVOADER!!!!?....... Frerik!?... de b'ron!?. Allô, 'k goai moar wied weg. Erst noar d'Esche karmis.... met Kee Mils veur de fiedel!.... Verder den hort op!.... Knappe dern!.... Moar GROOTVOADER!!!?.. Die zal êvel 't ziene wel kriegen.... Met Kee, wied weg, noar d'Oost toe!. Moar GROOTVOADER!!?.. Wat nood!
Menier Gaëtan, de zeune van menier den b'ron, antwoordde Fonske, die maar half begreep. Es dat heur lief? De ruwe woorden troffen Fonske als een kaakslag. Nog nooit had hij iemand zoo oneerbiedig over hun traditioneele heerschers hooren spreken. Het deed hem pijn en het maakte hem nijdig. Hij gaf geen antwoord.
"'K weinsche dat die jongen b'ron d'r euk bij woare en dat hij ons van den oavond nog ne kier mee 'n gouwstik van twintig fran kwam trekteeren," lachte Vaprijsken. "Zoe da nou heur lief zijn?" riep La. Geen van allen wist die vraag te beantwoorden.
Haar hart klopte: Zoo bij de b'ron! "Is Bart nog hier?" vraagde het meisje aan den bediende die haar de deur opende. "Bart wie is dat?" "Wel, de kleinzeun van d' ouwe Wessels," hernam Doortje: "Het ie geen pacht gebrocht?" "Daar weet ik niets van," antwoordde de knecht schouderophalende: "Maar ik zal 't eens vragen. Kom binnen?"
Eensklaps werd Vaprijsken bijna kalm. "Ha! bezinne, zij-je 't gij!" grinnikte hij, "Hè-je mij gien twintig fran? Haha! twintig fran? Vivat den b'ron, nonded-ju! Vivat den b'ron mee zijn jonge b'ronesse!" "Ge moet zwijgen, Vaprijs, en noar ou bedde goan. Zij-je nie beschoamd van zulk 'n laweid te moaken!" "'K goa noar mijn bedde! 'K goa noar mijn bedde!" brabbelde Vaprijsken.
"Op ou en op mejonkvreiw Anna; 'k zoe toch wel wille weten of dat die jongen b'ron heur lief es, en of ze mee hem zal treiwen, en of ze gelukkig zal zijn." "Zij-je gij gelukkig, Rozeke?" "Joa ik, o joa ik, Fons," streelde haar stem, met een teedere intonatie van zalig-ontroerde overtuiging. "We zillen allen twieë zeu gelukkig zijn, e-woar, mijn Rozeke?" "O joa w' Fons, o joa w' Fons."
"Merci, menier den b'ron, merci, gij zijt wel bedankt," zei hij met een kleur van emotie, die gansch zijn geel gezicht met gelen baard van geluk deed stralen. "Nondedzju! twintig fran!" juichte hij stil, met het schitterend stukje bij de anderen terugkomend. Zij stonden er allen als verbluft van, en keken bijna bang-bewonderend naar den milden gever.
"Den b'ron es euk noar zijn bedde! en de jonge b'ronesse es euk noar heur bedde! hahaha! nondedzju! nondedzju!" Hij schaterlachte, hij zwenkte nog even tegen een boom, plofte neer en stond weer op, en eindelijk waggelde hij lachend naar de schuur, waar zijn bed onder de pannen stond. "Zatlap! smeirige zatlap! As hij den boel moar nie in brand 'n steekt!" raasde Alfons, bevend en knarsetandend.
In de stille straat kwam een meisje aan, in nette, boersche kleedij, die een brief droeg in haar hand. Zij kreeg een lichte kleur toen zij beide heeren op de stoep zag staan en, na een aarzeling, klom ze de treden op en overhandigde den omslag aan 't Barontje. Veur mij? riep 't Barontje verbaasd. As 't ou b'lieft, menier den b'ron. Wie zij-de gij? vroeg 't Barontje.
Hierop volgde er van den oude een, dikwerf door Frerik afgebroken verhaal van 't geen er na zijn vertrek, met Bart en 't geld, bij den b'ron, met Doortje, en 's middags met de tabak gebeurd was, zoodat, toen hij ten slotte nogmaals de vraag uitte: "Wat zal 't einde wêzen....?" hij den kleinzoon vragend bleef aanstaren, en de kleinzoon hem.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek