Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 mei 2025
De dikke blonde vlechten, die op kunstelooze wijze om haar welgevormd hoofd lagen, deden er haar bijna kinderlijk uitzien, en bij dit onverwachte gezicht, was het Iras te moede alsof men met haar en Cleopatra een spel dreef. In het halfdonkere atrium van het huis naast het Paneum had zij alleen opgemerkt dat Barine iets wits droeg. Was dit haar nachtgewaad, des te beter!
Toen wendde de tribuun zich tot zijne vrienden en zeide met grooten ernst: Mijn plicht roept mij, waarde vrienden. Hij nam den krans van zijn hoofd en gaf hem aan den dobbelaar. Neem gij den krans, gunsteling der dobbelsteenen! Als ik terugkeer zal ik gaarne mijn geluk weer beproeven. Overwin ik niet in den strijd, dan kom ik niet terug. Hang den krans in uw atrium.
Van de voordeur kwam men door een gang terstond in deze aule. De Romeinen noemen andron een gang, waarschijnlijk de gang, die naast het tablinum het atrium met het peristylium verbindt. Zie Livii no. 11. Androsthenes, Androsthenes, admiraal van Alexander d. Gr., beschreef een tocht langs de arabische kust.
Tablinum, een vertrek in rom. huizen, in den regel achter het atrium gelegen en oudtijds ingericht tot bureau van den heer des huizes, tot familie-archief en dgl., later ook tot andere doeleinden gebezigd, o. a. ook wel voor eetvertrek. Tabula, tabella, tessera.
Op een leeuwenhuid, in een hoek uitgespreid, zaten twee kindertjes te spelen met Tirza. De tijd had Esther vriendelijk behandeld. Zij was schooner dan ooit en straalde van geluk. Daar trad een bediende binnen en zeide: In het atrium staat eene vrouw, die u verlangt te spreken. Laat zij binnenkomen. Ik zal haar hier ontvangen. De vreemde kwam binnen.
Ja, dat wel.... Als je er maar eens ùit kon.... Wat is er achter het muurtje van het atrium? Eens kijken....? Zij liepen langs het marmeren dolfijntje, dat in zijn staart een Amor omkrinkeld hield, die de voetjes stak in de lucht. En zij heschen zich op, aan het muurtje. Pas op je mooie tuniek, zei Cecilius. Kan mij wat schelen! meende Cecilianus. Ze heschen zich en tuurden uit.
Larentalia, een lijkofferfeest te Rome op 23 Dec. ter eere van Acca Larentia. Naast de Lares compitales vindt men in elk huis een Lar familiaris, die aan den huiselijken haard vereerd wordt, en de beschermgeest is van het huis. Oudtijds vond men hunne beelden in het atrium, later bewaarde men ze in een afzonderlijke kast, lararium, die bij den ingang van het huis of bij de slaapkamer stond.
Bij de tweede beproefde hij het met alle macht; maar tevergeefs, de deur bleef gesloten. Een voorgevoel van naderend onheil maakte zich van hem meester, en hij bleef besluiteloos staan. Wie in Antiochië kon hem kwaad willen doen? Messala! En dit paleis? De vestibule was Egyptisch, de portiek Grieksch, maar hier, in dit atrium, zag hij Rome. Alles rondom hem verried, dat een Romein de eigenaar was.
Laten wij hem meer naar de zon toe leggen. De zon scheen schuin in het atrium. De dominus wilde het bed met den zieken knaap naar de zon toe schuiven.... Neen, kreunde Cecilius.... Waarom niet? vroeg Crispina. Hier blijven.... kreunde de zieke knaap. Naast het andere bed.... En zij zagen nu beiden eerst, dat hij zijn broeders kussen stijf in de armen hield omvat....
Het hinderde hem niet dat hij een poos moest wachten. Als Iras gereed was zou zij wel komen, of hem tot zich laten roepen. In ieder deftig Romeinsch huis was het atrium de plaats, waar men bezoekers ontving. Twee-, driemaal wandelde hij het vertrek rond, stond stil onder de opening in de zoldering, en keek peinzend naar de blauwe lucht boven zijn hoofd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek