Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juli 2025
Daarom was hij terstond den volgenden dag naar haar woning gereden, en daar hij haar alleen thuis vond, sprak hij zijn verwachtingen uit. "Gij weet, Alexei," zei ze na hem te hebben aangehoord, "hoe veel ik van je houd, en hoe ik bereid ben alles voor je te doen. Maar ik heb gezwegen, daar ik wist, dat ik u en Anna Arkadiewna ..." Zij zeide niet alleen Anna, maar uitdrukkelijk Anna Arkadiewna.
Men had ook in Wosdwijenskoje allerhande tijdverdrijf, maar van geheel anderen aard als in Lewins Pokrowskoje. "Une partie de lawntennis," sloeg Wesslowsky met zijn innemend lachje voor, "en wij spelen weer samen, Anna Arkadiewna." "Neen, daartoe is het te warm.
"Goddank!" riep Matjeff uit en bewees daarmede, dat hij het belang van die overkomst even goed begreep als zijn heer, dat wil zeggen, dat Anna Arkadiewna, Stipan's lievelingszuster, zeer veel zou kunnen bijdragen tot de verzoening van man en vrouw. "Alleen of met mijnheer haar echtgenoot?" Stipan Arkadiewitsch kon niet antwoorden, daar de barbier juist met zijn bovenlip bezig was.
Dus kort en goed: ik bezoek Anna Arkadiewna, dan zal zij toch inzien, dat ik haar niet bij mij kan uitnoodigen, of ik zou het zoo moeten inrichten, dat zij degenen, die daar omtrent een andere meening hebhen, niet ontmoet; en dat zal haar beleedigen. Verheffen kan ik haar niet, integendeel ik zou ..."
"Dat geloof ik ook, Alexei Alexandrowitsch." "Waarom zeg je dat dan niet?" "Wien zou ik het zeggen? Anna Arkadiewna is immers nog altijd ziek," antwoordde de dienstmeid verdrietig. Zij was een oude dienares des huizes. Alexei Alexandrowitsch meende in haar eenvoudige woorden een toespeling op zijn toestand als echtgenoot te vinden.
"De prinses helpt het bal opluisteren. Anna Arkadiewna, ik solliciteer om een walstoer," voegde hij er bij. "Gij kent elkander dus al?" vroeg de heer des huizes. "Wie ken ik niet? Mijn vrouw en ik zijn als de witte wolven: allen kennen ons!" antwoordde Korszunsky. "Een walstoer, Anna Arkadiewna!" "Ik dans niet, als ik het eenigszins vermijden kan," antwoordde zij.
"Ik meen...." begon Dolly weer, maar op dit oogenblik galoppeerde Wesslowsky haar op den klepper voorbij, in zijn kort jaquet telkens zwaar op het leder van het dameszadel neerploffend. "Het gaat zeer goed, Anna Arkadiewna!" riep hij deze toe.
"Ach, lieve vrouw, ik wist niet, dat gij nog hier zijt...." zeide Anna zich een oogenblik bezinnend. "Ik woon ook niet hier, ik woon bij mijn dochter en ik ben slechts gekomen om geluk te wenschen. Ach, Anna Arkadiewna, lieve...." De kindermeid begon plotseling te weenen en kuste haar weer de handen.
"Daarvan ben ik zelfs overtuigd," zeide Anna en zag daarbij Wronsky met een blik in de oogen, die beteekende: vat dit kalm gesprek niet op als een bewijs van de mogelijkheid eener verzoening. "Heeft u geen medelijden met den ongelukkigen schuldenaar?" wendde zij zich tot Jawschin. "Ik heb dit mij zelf nooit gevraagd, Anna Arkadiewna. Mijn geheel vermogen draag ik hier" en hij wees op zijn borst.
"Ja, je moet medelijden met haar hebben! Had je haar gezien zooals ik, die haar den geheelen winter heb gadegeslagen, je zoudt u over haar ontfermen. Haar toestand is troosteloos, werkelijk troosteloos!" "Mij dunkt," antwoordde Karenin koud, "Anna Arkadiewna heeft alles, wat zij zelf gewenscht heeft."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek