Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
"Voor wij iets anders doen," ving hij glimlachend aan, "zou ik vanavond niet gaarne bier, maar een glas wijn met je drinken, vriend Arendt, en wel op iemand, die mij onuitsprekelijk dierbaar is!" "Drommels! Je bent toch niet hals over kop verliefd geworden en je hebt je toch maar niet dadelijk verloofd?" riep ik verrast uit, terwijl ik Sufa order gaf een flesch wijn uit den kelder te halen.
"Kom vanavond bij ons soupeeren, beste Arendt," zeide hij ten slotte; "ik zal tegen dien tijd voor uw chef mijn papieren gereed maken, die gij morgen naar Mulifanua kunt meenemen. Als gij vertrekt, kunt gij mijn boot gebruiken, die gemakkelijk morgenavond hier weer terug kan zijn."
U kunt u echter gemakkelijk voorstellen, mijnheer Arendt, hoeveel werkkrachten er vereischt worden om zulk een lavaveld geschikt te maken om bebouwd te worden." In de plantage Matuata gekomen, vond ik alles zoo, als de directeur mij gezegd had.
Ik beantwoordde deze begroeting even hartelijk, en drukte daarna de hand van mijnheer Krüger, die hij mij vriendelijk lachend toestak, terwijl de directeur zeide: "Neen, waarde Petersen, uw vriend Arendt kon zijn verlangen naar u en zijn vroegeren chef niet langer bedwingen en wilde u beiden heel gaarne weer eens zien.
Voor het oogenblik ben ik met mijn zwarte bedienden alleen in huis, daar mijn secretaris in Matautu bij mijnheer Koning is, om over den aankoop van landerijen voor een nieuwe factorij te spreken. Daarom, beste Arendt, heb ik je laten verzoeken, naar Apia te komen en een paar dagen bij mij te blijven, opdat ik ten minste niet geheel alleen sta, als er wat gebeuren mocht.
Klaarblijkelijk hadden de inlanders, in den eersten schrik over deze zeker niet verwachte ontvangst, zich zoo snel mogelijk door den tuin tot aan den rand van het suikerrietveld teruggetrokken. "Wij zullen de kerels wel weer gauw weerom hebben, Mijnheer Arendt, zeide Mertens," die sedert verscheiden jaren in Samoa woonde en den aard der inlanders goed kende.
Den volgenden morgen begaf ik mij op het vastgestelde uur, naar het kantoor van onzen consul; ik moest mijn verklaring aangaande mijn beschuldiging, herhalen, die door den secretaris woordelijk opgeschreven en door mij onderteekend werd. "Ik zou het zeer wenschelijk achten, mijnheer Arendt," zeide de consul ten slotte, "dat gij nog twee dagen hier kondt blijven.
Eenige dagen na dit gevecht, bracht een bode van directeur Beckmann mij een brief van dezen laatste, met het verzoek, dat ik mij nog dien zelfden dag in de kano van dien bode naar Apia zou begeven, om mij bij den directeur te vervoegen. "Dat staat zeker in verband met de geschiedenis van laatst, Arendt," zeide Gaedecke, toen ik hem bij het lunch den brief gaf.
"Dat moet u niet zeggen, beste Arendt," gaf mijnheer Krüger mij ten antwoord, "juist personen, als onze dominee, die aan hooge geestelijke beschaving een zeer beminnelijk, vriendelijk karakter en oprechte goedhartigheid paren, zijn bovenal voor zendeling geschikt, vooral bij zulk een zachtzinnigen en goedaardigen volksstam als onze Samoaners.
Inderdaad scheen de officier, die bevel had gevoerd over de equipage van de "Porpoise" in dat bewuste gevecht, Hendriks woorden gehoord te hebben; al had hij ze ook niet verstaan, de namen "Laulii" en "Arendt" moesten hem opmerkzaam gemaakt hebben, want ik kon duidelijk bespeuren, hoe een der twee officieren zich eenigszins van zijn stoel ophief, en een vorschenden blik naar ons tafeltje wierp.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek