Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 mei 2025
Dat ergerde André een beetje, die zei, dat 't meer geluk dan wijsheid was. "Ja, dat heb ik altijd gehad," zei Bernard bedaard, starend in zijn steenen, "dubbele zes!.... dubbele vijf!...." Even over vijven kwam Sam 't café binnen.
Ik zou wel eens willen wandelen!" André stond snel op, en verklaarde zich bereid de dames te begeleiden. Kee en Willemien maakten van het aanbod gebruik. Jans zou den »ouden" heer gezelschap houden. De jongelieden vingen aan langzaam de paden en lanen der sociëteitstent te volgen. Nu maakte Willemien zich van het gesprek meester. »Kee heeft je de helft maar gezegd, André!
15 ditto quam Jan Pietersen wederom aen boort ende verhaelde mij, dat een seer bequaem afflopende vars water hadde gevonden, waerom gesamentlijck met alle de boots aen lant voeren met een pertij musquettiers om water te haelen; aen lant comende vonden van enige inwoonders resistentie, schietende vijff ofte ses seitsen ofte pylen naer ons; doch quetsten Godt loff niemant, maer door onse musquettiers vluchten int geberchte, soodat wij innewaerts van strant aff trocken; vonden daer een tamelijck pleyn, beplant met bannanus bomen, suijcker riet met yets anders, daer dese inwoonders hunne residentie hielden, maer apparent soo wy met de vloot hier quamen de vlucht hebben genomen; wij verbooden wel strengelyck dat niemant niettegenstaende d'inwoonders onse vyantschap getoont hadden, per avontuer niet wetende wat natie, oft Spangaerden oft andre, wij waren, alsoo wy vermoeden dat noijt van onse scheepen hier geweest sijn, enige vrucht bomen ofte aert vruchten souden beschadighen, om te sien oft sy ons by dien middel hier nademaels vreedtsamer ons water souden toestaen te haelen.
Ik ben den Lion genaderd en fluister hem toe: Ik ben overtuigd, dat je André legt ... Je bent "en forme" van avond: ik zie dat aan je oogen. ... Arme, waterige absinth-oogen van den Leeuw Gelooft u, meneer? aarzelt, groenbleek, de Leeuw.
"Hoe is het mogelijk dat gij daar kennis van draagt?" "Ja wel, ja wel," schertste zij, "men heeft te M. bloedverwanten wonen waar men niet naar omziet; men laat Adriaan Dijk en zijne vrouw aan hun lot over; men wacht met mededeelzaam te zijn totdat het toeval neef André en nicht Lidewyde met elkander in kennis brengt.
Ik verzit weêr, en draai hem mijn rug toe. Hij loopt om, en zet zich aan de andere zijde, en glimlacht guitig mij in het gezicht. Wat heeft die een uiïg smoel! Net een groote kwâjongen. Duc, zegt André; ben je dan heusch boos? Ja. Wil je me nooit meer zien? Bébert niet en jou ook niet. Drink ik nooit meer eens een borrel met je?
Kijk eens, André: je doet het voor een bouillabaisse ... of je doet het niet. Net zoo als je wilt. Maar
André wilde met den heerlijken Zondagmiddag zoo min mogelijk over deze hinderlijke zaak nadenken en, wanneer ook hier zijn voorbeeld gevolgd wordt, het is, omdat Erato thans nog de hulp van Clio versmaadt. De adjunct-commies had zijne ambtszorgen des Zaterdags op het ministerie achtergelaten, hij wijdde zich nu geheel aan de familie De Milde.
Wat kon het Lidewyde schelen, hoe het André's bruid verging, mits André haar toebehoorde?... Doch bij het doen dier laatste vraag, waarin tot tweemalen toe den naam van André voorkwam, overmeesterde haar op nieuw het gevoel der doodelijke zekerheid. Lidewyde moest zelve weten hoe zij haar gedrag verantwoorden kon. Zij, Emma, was daarvoor niet aansprakelijk.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek