Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juli 2025
Waarvoor ik vrees is, dat gij op zekeren dag zult worden overgehaald, om met haar naar den Onderkoning te gaan en hem uw geschiedenis te vertellen, en dan zal zij haar papa zeggen, dat zij u bemint, in de vaste overtuiging, dat hij u zal sparen en vergeven en groot maken ter wille van haar; maar misleid uzelven in Gods naam nooit omtrent Alva's barmhartigheid. Als gij dat doet, zijt gij verloren.
Onbekend met Dona de Alva's plannen voor zijn welzijn, gaat haar verloofde als een voorzichtig man voort, om het kleine fortuin te verzamelen, waarmee hij zijn huishouden denkt te beginnen en hij blijft den geheelen volgenden dag op zijn schip, om de zakken met goud in ontvangst te nemen, die eenige uren te voren toebehoorden aan zijn toekomstigen schoonvader en nu in zijn bezit zijn.
"Ja, maar ik wilde niet gaarne de juweelen verliezen," antwoordt de koopman. "Het geval ligt er toe," zucht Chester, "ik zal er dus nog eens in moeten gaan." Hij doet dit en vindt alles zooals vroeger. Als hij terugkomt van zijn tocht onder de gracht door naar het gewelf onder het groote bastion, lacht hij: "Alles is in orde, dit is het laatste van Alva's nesteieren."
Want deze vrouwen vechten niet alleen voor al hetgeen waarop een man prijs stelt, maar bovendien om zich te vrijwaren voor martelingen. Allen zonder uitzondering, meisje, vrouw of weduwe, rillen als zij denken aan de Spaansche barmhartigheid tegenover de hulpelooze vrouwen van een veroverde stad. Alva's veteranen schrijden thans weer vol vertrouwen voorwaarts.
Het zou een schande zijn, als al de Nederlanden naar de wapenen grepen en Bergen, mijn geboorteplaats, nog aan Alva's zijde bleef." "Meent gij, dat Antwerpen dus ook zal opstaan?" "Neen, noch Antwerpen, noch Brussel; het Spaansche garnizoen is in beide steden te sterk, doch het wordt van dag tot dag zwakker.
De poorten zijn gesloten, en er is geen jonge dame bij de hand, om u het wachtwoord te geven of u een gouvernements-barge aan te bieden, om u veilig buiten Antwerpen te brengen!" lacht Oliver en voegt er ernstiger aan toe: "Tête Dieu! gij zijt toen den dans nog maar even ontsprongen. Het was bekend geworden, dat gij hier waart. Alleen Alva's dochter kon u nog redden.
Als ik hem nu niet dood, zou ik terstond moeten vluchten, en Willem de Zwijger zou geen spion meer in Alva's nabijheid hebben. Voor het welzijn van mijn land blijf ik hier. Vasco de Guerra moet sterven. Het gevaar wordt te dreigend." "Dat is flink gesproken," antwoordt Guy kortaf. "Doe een weinig van dit in den wijn van den Spaanschen spion."
"Groote God! de hand heeft zich bewogen!" "Welke hand?" "De hand van Alva's standbeeld!" "Genadige hemel! Wanneer?" "Toen gij het gewelf binnengingt, vanmiddag om twaalf uur, heeft zich de hand van Alva's standbeeld bewogen. Ze zullen nu al wel in het huis van moeder Sebastian zijn! Het standbeeld bewaakte Alva's schat.
Buitendien," vervolgt hij met een onheilspellende flikkering in zijn oogen, "houd ik niet van Spanjaarden." "Persoonlijk," merkt de Vlaamsche schilder op, "heb ik eenige zeer aangename menschen onder hen aangetroffen; ofschoon er in Alva's leger een ontelbaar aantal schurken zijn.
Gij zijt niet de Spaansche kapitein, gij zijt een patriot, zooals mijn aanstaande echtgenoot, en toch," zij kijkt hem vlak in de oogen, "zijt gij de verloofde van Alva's dochter!" En als zij bemerkt, dat Guy schrikt, voegt zij er op geruststellenden toon aan toe: "Vertrouw mij, ik zal uw geheim bewaren, want ik weet, dat gij voor iederen kus van Dona Hermoine uw leven op het spel zet."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek