Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
"Waar zijn Jacques en Henri, monsieur?" vroeg ik. "Den weg op naar de gevangenis, mannetje," was het antwoord, dat ik niet begreep. Als een loopend vuurtje ging het nu door de school, dat ze nu allebei naar de gevangenis waren, en het zou wel waar zijn, als monsieur zelf het zei. "Vraag eens hoe lang ze moeten blijven zitten?" fluisterde een jongen me in het oor.
»Je moet gedroomd hebben, Oliver,« zei Harry. »Neen, heusch niet, mijnheer,« antwoordde Oliver, huiverend bij de enkele herinnering aan het gezicht van den ouden schurk, »daarvoor heb ik hem te duidelijk gezien. Ik zag ze allebei, even duidelijk als ik u nu zie.« »Wie was de ander?« vroegen Harry en de dokter tegelijk.
Een brief voor mevrouw. Ja, dat is van hem. Jij krijgt hem niet; ik zal hem zelf lezen. NORA. Lees jij maar. Ik heb er haast geen moed toe. Misschien zijn we wel verloren, jij en ik allebei. Nora! HELMER. Nora!... Neen, ik moet het nog eens overlezen.... Ja, ja ... het is zoo. We zijn gered! Nora, ik ben gered! NORA. En ik? HELMER. Jij ook, natuurlijk; we zijn allebei gered. Kijk maar.
Hun haar lag ontvlochten. Ze stieten me op zij. Ik riep: Blijft! Ze hoorden me niet. Ik vatte ze allebei om het lijf en ving met haar eene korte pijnlijke worsteling aan. Ik geloof dat ik ze werkelijk onder mijn knie tegen den grond heb vastgevuist. Ze gilden, ze stampten, ze beten .... Zal ik u dat alles beschrijven?
Ik heb dikwijls hooren vertellen, dat die Tante Droll een zeer courageus vrouwspersoon was; en toen ik u zoo handig met den hoofdman der Utahs zag omspringen, dacht ik dadelijk: Dat is geen mensch anders dan die tante." "Zeer vereerend voor mij! Nu zijn wij allebei mannen, die den gek niet met zich laten steken.
Zij sliepte de twee anderen uit en vierde haar spotlust zoodanig bot, dat zij zich niet tegen haar durfden te verzetten. Bobo schaamde zich over haar luiheid, Baba over haar gulzigheid en zoo volgden ze allebei hoewel schoorvoetend 't spotachtige, kleine nest.
En al gauw was hij met allebei heel intiem en las aan de hertogin, als zij 's morgens nog in bed lag, de "Nouvelle Héloïse" voor die zij verrukkelijk vond. De hertog en de hertogin van Luxembourg waren, toen Rousseau ze leerde kennen, al bejaarde menschen, grootvader en grootmoeder.
En allebei verlangen ze verbazend jelui te zien, want ze hebben in Exeter gehoord, dat jelui de mooiste meisjes van de wereld waart; en ik heb hun gezegd dat dat de zuivere waarheid is, en nog een heeleboel meer. Je zult verrukt van hen zijn, dat weet ik zeker. Ze hadden de heele koets vol speelgoed voor de kinderen. Hoe kan je nu zoo onaardig zijn, om niet te komen!
Flipsen lachte, en gaf hun een tweeden. "Daar!" zei hij. "Ik zal je leeren tuffen! Hard gaat-ie, hè?" Ze gingen allebei hard, want vóór Flipsen gelegenheid kreeg hun nog een derden oorveeg toe te dienen, zetten zij het op een loopen, zoo hard zij konden. En na dien tijd tuften zij niet meer, als zij Flipsen tegenkwamen. Zij gingen hem zelfs eerbiedig uit den weg.
Maar een van beiden moet ik hebben, als ik ze allebei niet krijgen kan. Wel lieve deugd, hoe zou ik het uithouden in mijn eentje, terwijl ik tot aan dezen winter toe altijd Charlotte bij mij had. Kom Marianne, laten wij nu maar zeggen dat de zaak beklonken is, en als Elinor zich dan nog bedenkt over een tijdje, des te beter."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek