United States or Mayotte ? Vote for the TOP Country of the Week !


"Je bent niet recht wel, Alexei Alexandrowitsch," liet zij er toen op volgen, stond op en ging naar de deur. Hij stond ook op, alsof hij haar terug wilde houden. Zijn gelaat was verwrongen en somber, zooals Anna het nog nooit gezien had. Zij bleef staan, en haar hoofd haastig op zijde wendend, begon zij de haarspelden uit het haar te nemen.

Alexei Alexandrowitsch nam plaats op een stoel en keek met deelnemende uitdrukking toe.

Hij dacht er niet meer aan, dat deze regen de renbaan had kunnen bederven, maar verheugde er zich veeleer over, daar hij nu zeker was Anna te huis te treffen, en zooals hij hoopte, geheel alleen, want hij wist, dat Alexei Alexandrowitsch eerst onlangs uit het Duitsche bad was teruggekeerd en Petersburg nog niet weer had verlaten.

Met het doel om een gewichtige aangelegenheid te onderzoeken had Alexei Alexandrowitsch besloten naar een verwijderd gouvernement te reizen. Op zijn doorreis daarheen bleef hij drie dagen in Moskou. Den tweeden dag bracht hij den gouverneur-generaal zijn bezoek.

"Nu dan, adieu, melieve," zeide Betsy en stond op. Zij kuste Anna en verliet de kamer. Alexei Alexandrowitsch deed haar uitgeleide. "Alexei Alexandrowitsch, ik ken u als een waarachtig edelmoedig man," zeide zij, terwijl zij in het kleine salon bleef staan en zijn hand vast drukte: "Ik ben u een vreemde, maar ik bemin en acht u zoozeer, dat ik mij een raadgeving veroorloof: Ontvang hem.

En dus zouden wij juister zeggen: De vrouwen verlangen plichten op zich te nemen, en dat zou volkomen rechtmatig zijn; want haar wensch om aan den algemeenen menschelijken arbeid deel te nemen, kan men slechts billijken." "Volkomen juist," bekrachtigde Alexei Alexandrowitsch; "het is slechts de vraag, of zij de bekwaamheden bezitten om zulke plichten te vervullen."

Hij hield met eene hand den greep der trede van zijn rijtuig vast, uit welks venster een dameshoofd in een zijden hoed en twee kinderhoofdjes gluurden en wenkte lachend met de andere zijn zwager toe. Ook de dame lachte vriendelijk en wenkte met de hand Alexei Alexandrowitsch toe. Het was Dolly met haar kinderen.

Laat alles blijven zooals het nu is," smeekte hij met bevende stem.... "Daar is uw man!" Inderdaad trad op dat oogenblik Alexei Alexandrowitsch op zijn bedaarde, eenigszins linksche manier het salon binnen. Op zijn vrouw en Wronsky een blik werpend, naderde hij de gastvrouw, groette haar en nam aan de theetafel plaats.

Alexei is met uw bezoek zoo gelukkig, als anders zelden met iets. Hij is bepaald op u verliefd," zeide Anna. "Maar zijt gij ook niet moede?" Voor den middag vonden zij ook geen tijd meer om haar gedachten uit te spreken. In het salon vonden zij vorstin Warwara en de heeren in het zwart gekleed; slechts de architect droeg een frak.

"Neen, maar zult ge dan komen? Slechts vandaag op het diner. Mijn vrouw verwacht je bepaald. Ik bid je, kom toch. En de hoofdzaak is: Spreek met haar. Zij is een zeldzame vrouw. Gij moogt niet weigeren." "Nu, als gij het zoozeer wenscht, dan kom ik," zeide Alexei Alexandrowitsch met een zwaren zucht.