Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juli 2025
Ik sprak met den afslager, en ik geloof dat de schurk mij voor Johnson aanzag. Althans, hij legde zijn geweer aan en schoot op mij. Het schot ging echter langs mijn hoofd, raakte Johnson vlak in 't gelaat, en hij viel dood neder. Dat is de geheele geschiedenis." "En meer dan genoeg ook," zeide Beatrice, met een huivering. "Welk een tijd beleven wij! 't Is afschuwelijk!"
Hij was een rijzig, kloekgebouwd man, en had in zijn voorkomen wel iets van Geoffrey, zoodat men op een afstand den een licht voor den ander had kunnen aanzien. De verkooping was bepaald op half drie, en Johnson zoo heette de afslager ging naar de herberg, om zijn middagmaal te gebruiken alvorens aan de zaken te gaan.
Des avonds ontmoeten wij hem in een verkoophuis van gering gehalte; daar slaat hij, met schijnbare onverschilligheid, maar met ingespannen aandacht, de verrichtingen van den afslager gade: hij ziet hem zijne vodden, zijn katoen, zijn papieren schoenen, zinken scheermessen, glazen juweelen en geverfde pelterijen aan den man brengen.
O, Hemel, het was Geoffrey! "Zijt gij het?" stamelde zij. "Elisabeth zeide, dat ge dood waart." "Neen, ik ben niet dood, 't is die arme Johnson, de afslager. Jones heeft hem doodgeschoten. Ik stond naast hem. Uw zuster heeft zeker gedacht dat ik het was, dien zij zag vallen. Hij geleek wel wat op mij, de arme vent!"
En hoe beschreef Lady Brandon dat jonge wonder-mensch? Ik weet, dat zij gaarne van al haar gasten een vlug doopceel licht. Ik herinner me, dat ze me bracht naar een woesten, ouden meneer met een rood gezicht en heelemaal behangen met plaques en lintjes en siste toen, met een tragisch gefluister, dat volmaakt hoorbaar voor de geheele zaal moet geweest zijn, de verwonderlijkste détails in het oor. Ik ging er van door: ik hoû er van zelve mijn menschen uit te vinden, maar Lady Brandon behandelt haar gasten als een afslager zijn waren behandelt. Zij pluist ze of heelemaal uit, of vertelt alles van ze, behalve d
Hier werd het gesprek gestoord door een algemeen gemompel, en de afslager, een kort en dik manneke, drong met veel drukte en groote deftigheid door de menigte heen. De oude vrouw haalde diep adem en greep onwillekeurig haar zoon vast. "Blijf dicht bij mij, Albert dicht bij mij zij zullen ons te zamen opzetten," zeide zij. "Och, moeder, ik vrees, dat zij toch niet zullen," antwoordde de knaap.
Als er een deurwaarder, of afslager, of een van dat volk kwam om zijn hooi te verkoopen, zou hij hem dooden. Dat had Jones gezegd, en hij riep zijn aanhangers op, waarvan velen tienden schuldig waren, en die geen van allen wilden betalen, om voor zijn zaak te strijden.
Twee van hen vielen Haley ten deel. "Kom aan nu, jongen," zeide de afslager en gaf den knaap een stootje met zijnen hamer. "Op, en laat zien hoe ge springen kunt." "Zet ons samen op, samen, als het u belieft, meester," riep de oude vrouw, zich aan haren zoon vasthoudende. "Uit den weg," zeide de afslager, haar ruw terugduwende. "Gij komt het laatst. Kom aan, zwarte, spring!"
Toen de afslager begon te verkoopen, ging Jones in huis, en Bones ging met hem mee. Nadat er genoeg verkocht was om de schuld te betalen, en terwijl de menigte nog lachte en juichte, werd eensklaps de achterdeur van het huis geopend en stormde Jones er uit, nu geheel dronken, met een geweer in de hand, en door Bones bij de panden van zijn jas vastgehouden.
"Da's wat nei's!" riep de afslager, toen door het geopende raam onder de luifel, een oude ijzeren wieg naar buiten op de tafel werd geschoven: "'t Is 'en kosteljeus ding," vervolgde hij: "'en Sintercloas presentje veur oe liefke, Bram; 't is 'en wieg van 'en roare komaf. Wie bied 'r 'en gulden veur?" "Vief stuuvers!" riep men binnen. "En 'en kwartje," zei Peter Janssen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek