Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 mei 2025
Het was een paar dagen na het gesprek tusschen Marie en Ophelia, dat Tom, Adolf en nog een half dozijn anderen uit de nalatenschap van St. Clare aan de zorgen van Mr. Skeggs, houder van het depôt in de straat, werden overgegeven, om de verkooping van den volgenden dag daar af te wachten. Tom had een vrij grooten koffer vol kleeren bij zich, gelijk de meeste anderen insgelijks hadden.
Adolf Just voegt bij zijn recept den raad om geen rozijnen, dadels en dergelijke ingrediënten in het brood te doen, omdat er dat toe leiden zou te veel te eten, wat te allen tijde dient vermeden te worden.
Mij dunkt, Dolf," vervolgde hij, met zijnen vinger naar het gebloemd satijnen vest wijzende waarmede Adolf pronkte, "mij dunkt dat is mijn vest." "O, meester, dat vest was overal met wijn bemorst. Natuurlijk kon een gentleman van meesters fatsoen zulk een vest nooit meer dragen. Ik dacht dat ik het wel hebben mocht. Voor een armen neger zooals ik, is het nog goed."
"Hoe gaat het mijn jongen?" En daarop bracht Adolf met groote vlugheid eene aanspraak voor den dag, welke hij sedert veertien dagen zorgvuldig had bedacht en van buiten geleerd. "Goed, goed," zeide St.-Clare, met zijne gewone spottende onverschilligheid voortstappende; "dat is alles heel mooi bijeengelapt, Adolf. Zorg eens dat de bagage goed geborgen wordt. Ik zal zoo meteen bij het volk komen."
"O God! help mij, mijn Adolf! ze willen mij van u scheiden, en ben ik dan Anton's moeder niet?" Maar nu zonk zij ook uitgeput in des jongelings armen, die haar in het rijtuig droeg; een der geleiders plaatste zich met Torteltak bij haar, en de calêche reed met spoed naar Amsteg.
Toen kwam Gustaaf natuurlijk weer met zijn verhaal van de koe, die hem op de horens genomen had. Maar hij vertelde alles met eene erg verlegen stem, omdat hij al bang was, dat de koopman hem ook niet gelooven zou, evenmin als de vader van Adolf. En welke gebreken Gustaaf ook had, hij sprak altijd de waarheid, en hij vond het dus verschrikkelijk, dat iemand hem voor een' leugenaar hield.
Dit gezegde verdroot Adolf zeer: hij verstond uit de woorden van de Deken, dat hij zich niet uiterharte aan deze zaak wilde toewijden, en hernam: "Indien gij ons niet metterdaad helpen kunt, verzoek ik u, Meester, dat gij mij raadt wat er best voor de bescherming der dochter van onze Landheer kan gedaan worden."
Ik bid u, laat mij u niet storen." Hij plaatste zich op het gras, en wees met zijn vinger dat hij hetzelfde van Adolf eiste.
De laatste was Adolf van Nieuwland , een jonge ridder uit een der edelste stammen der rijke stad Brugge.
Willem II had de bezitting gekocht van de Orde der Duitsche Ridders, die haar in 1219 ontvangen hadden van graaf Adolf van den Berg, wiens vader, graaf Engelbert van 's-Heerenberg het goed in 1168 van keizer Frederik Barbarossa had gekregen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek