Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 mei 2025
Zij poogden vervolgens, elk langs zijn kant, door de Franse benden te dringen; doch dit gelukte hun in den eerste niet, hoe onvermoeid zij ook de vijanden overhoop- en uiteendreven. Adolf van Nieuwland, een gunstiger plaats gevonden hebbende, boorde alleen door de ruiters en kwam, na een lange strijd, bij de grote Standaard.
Weinig weken na zijn volmaakte genezing verwijderde hij zich met langzame stappen van de stad, en wandelde mijmerend bij Zevekote door de enge paden der velden. De zon stond zeer laag op de kim, en het westen kleurde zich reeds met gloeiende verven. Het hoofd gebogen en vol bitter aandenken ging Adolf in de baan voort, zonder op zijn voetstappen te letten.
Zij spreken over vorsten en volkeren: tegenover M.'s vorstenverguizing en volksbewierooking wijst Adolf op de slaafsheid der volkeren als keerzijde van vorstendwingelandij. Adolf kapittelt hem over zijn te groote royaliteit: en leert hem de nutteloosheid hiervan inzien.
En waarlijk, Mijnheer Adolf, zij hebben geen ongelijk; want de meeste Edellieden spannen met onze vijanden aan en willen de rechten der gemeente tenietdoen." "Dit kan mij in mijn voornemen niet storen, wees daarvan zeker, meester Rogaert, Mijn vader heeft der stad Brugge veel voorrechten door zijn tussenspraak verkregen; en dit heeft de Deken der wevers niet vergeten of zijn gezellen ook niet.
Intussentijd was Adolf uit de zaal gegaan om zijn zuster Maria over zijn vertrek te onderhouden, en had geboden dat men zijn paard en zijn wapens tot de reis zou klaar maken.
Een maagdelijke schaamte kleurde het voorhoofd van Machteld met een vurig rood, en haar opgeheven armen daalden langzaam nevens haar lichaam. De pijn, die Adolf beving, is niet uit te drukken.
"Adolf Diederik, professor in Rostock?" antwoordde de oude heer, en verroerde geen lid. "Mijnheer de baljuw," zeide de Franschman, en hij strekte zijne beide handen naar hem uit; laat ons vergeten, wat er dezen morgen tusschen ons is voorgevallen; ik heb meer betrekking op u, dan gij wel meent. Ik heb op uwen stok een' naam gelezen die mij diep in 't harte geschreven is.
"Alles hangt er van af, dat hij stilgehouden wordt." St. Clare opende de oogen en staarde strak naar de bedroefden, welke Ophelia en de dokter uit de kamer poogden te verwijderen. "Arme schepsels!" zeide hij, en eene uitdrukking van bitter zelfverwijt vloog over zijn gezicht. Adolf was onmogelijk te verdrijven.
Zodra Adolf in de zaal terugkwam, stond Diederik van zijn zetel op en sprak: "Mijnheer Van Nieuwland, ik mag hier niet lang meer blijven, derhalve verzoek ik u een weinig geduld om aan uw gelaat de nodige ouderdom te geven. Vrees niet dat iets u schaden zal, en laat mij zonder stoornis begaan." De ridder plaatste zich op een zetel voor Diederik, en liet het hoofd achterover hellen.
Eenige dagen later kwam Adolf Hendrik Lindström, die tot nu toe op de Fram was gebleven aan het hoofd van het keukendepartement, bij ons op het station. Zijn komst maakte bij ons het gezelschap compleet. Aan de fornuizen aan boord nam het jongste lid van de expeditie, Karinius Olsen, zijn plaats in.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek