Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juli 2025
Was het Blanche Toulemaire, zij, de eenig overgeblevene van het gelukkige zestal, 't welk heden een zoo schoonen feestdag zou vieren? Ja. Uit haar bedwelming ontwaakt is ze voortgeijld. Waarheen? Ze weet het niet. Vurige slangen joegen haar voort; slangen die zich om haar leden kronkelden, en den ademtocht belemmerden. Waar zij een ganschen dag heeft getoefd dat weet ze evenmin.
Maar hij deed het niet, hij bleef op zijne plaats, totdat hij gegrepen en naar de gevangenis gebracht werd. Natuurlijk werd hij ter dood veroordeeld en om de straf recht afschrikwekkend te maken onder de vreeselijkste folteringen boven een flauw brandend vuur langzaam gebraden. Tot zijn laatste ademtocht behield hij zijne kalmte en vastberadenheid.
Ben ik vrijpostig, Vergeef, maar speel. GUIDO: Vanavond speel ik niet. Een andren keer, Simone. SIMONE: Toch toch, mijn Heer! Ik smeek u, speel iets. Want ik hoor vertellen Dat door het enkel tokklen eener snaar, Door ademtocht die zucht langs holle rieten Of blaast door koelen mond van vaardig brons Zij die die kunst verstaan, onze arme zielen Verlossen uit haar kerker.
Het zweet parelde haar op het voorhoofd, heur handen waren ijzig en klam in het strakke schoeisel van peau de Suède, en haar boezem hijgde boven een langen, benauwden ademtocht.... Gelukkig, het concert was uit.
Hoe het ook zij, die vreemdsoortige man was er nog niet in geslaagd zijn hart geheel te verstalen. Toen ik hem die opmerking maakte, antwoordde hij mij met eenigszins bewogen stem: "Die Singalees, mijnheer de professor, is een bewoner van het land der verdrukten, ik behoor en zal tot mijn laatsten ademtocht tot dat land behooren." De Roode Zee.
Indien wij slag leveren, moeten wij voor de overmacht onzer vijanden bukken; indien wij werkeloos blijven, zal de honger ons allen, met onze vrouwen en kinderen, wegmaaien... »Laat ons dan den vijand verschalken! En valt ons pogen kwalijk uit, zoo nemen wij kloekmoedig de wapens op, en verdedigen onze vaderstad tot den laatsten ademtocht!
Steeds zwaarder en zwaarder drukt die centenaarslast tegen uw borst meer en meer verbruikt uw ademtocht de koeltjes, die in de nauwe ruimte nog af- en aanzweefden uw polsaderen zwellen op en van gruwelijken angst doorkerfd trekt iedere zenuw in verscheurenden doodsstrijd samen.
Zoo jaagt men den Otter vooral in Schotland, maar ook in Duitschland, waar vele jagers zich hierdoor een grooten naam verworven hebben. De gevangen Otter sist en blaast vreeselijk, verdedigt zich tot den laatsten ademtocht, en is dan ook zeer gevaarlijk voor onvoorzichtige Honden, daar hij dezen niet zelden de beenderen van de pooten stukbijt.
Zelfs de vreemdeling uit westelijke landen, die haar in vrijheid ziet, begrijpt licht, waarom juist zij den Oosterlingen als een zoo innig bevriend wezen voorkomt; ook over hem komt een ademtocht van den gloed, die voor de vurigste lofliederen op dit dier de woorden louterde en op dichterlijke wijze deed samenvloeien.
De mond is maar niet zoo een zwart streepje of een vlekje; hij heeft, hoe klein ook van afmetingen, eenen bepaalden vorm, en eenen vorm, die iets uitdrukt. Is het niet de eerste ademtocht, die we hier zien? Stroomt niet de levenslucht naar binnen in ademhalingsruimten, die reeds bestemd waren om geen adem meer te bevatten, en die ook reeds afgeplat en naar binnen gebogen neerlagen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek