Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
Pallieter verroerde zich niet en hij zag en hij hoorde ze verder zuchten en ruischen, de bloeiende maan voorbij, waarop ze even zich af teekenden, en dan, van achter verlicht, den oneindigen winteravond in.... Aldoor denkend aan die grootsche vlucht der geheimzinnige zwanen, ging hij naar huis.
Maar die oogen staarden, halfbeloken, naar de granaatbloemen van het tapijt. 't Ware goed, als er iemand ging ... als gij gingt.... Ja ... ja ... 't En is niet verre, in 't lage van de stad.... Goedele vatte heure hand, toch rijzekens verschrikt dat die aldoor koud was gebleven.
Met onbewuste wijsheid had hij zich toch aan haar gegeven.... en langzaam was de hemel toen open gegaan.... En nu vandaag begon 't eigenlijk pas, zijn leven, zijn nieuwe, eigenlijke leven.... Hij lag aldoor naar haar te turen, zijn blik was niet af te wenden van 't teere bewegen van haar slank vrouwelijf. En hij riep haar, genietend den zoeten klank van haar naam.
Aan tafel dien middag spraken we bijna aldoor over zijne vrouw en kinderen. 't Was heerlijk om te hooren, hoe die man zijne vrouw eert. Hij is ook door correspondentie aan haar gekomen, een aanrakingspunt meer, Stella. Hij correspondeerde met haar naar aanleiding van haar letterkundigen arbeid.
Dit had Angelica tot diepe droefenis doen vervallen, maar vandaag was zij blij gestemd tot het uitgelatene toe, iets waarover Veronica zich niet weinig verbaasde en wat zij haar onomwonden zeide. „Beste kind,” zei Angelica, „gelooft ge dan niet dat ik mijn Victor aldoor in mijn hart, mijn zin en mijn gedachten heb? maar juist daarom ben ik zoo blijde god zoo gelukkig, zoo zalig tot in mijn diepste wezen! want mijn Victor is behouden en in weinig tijds zal ik hem weerzien als ritmeester, gesierd met de ordeteekenen, die zijn grenzelooze dapperheid hem hebben doen verwerven.
Go zat 'm aldoor aan te kijken, haar groote, grijs-blauwe oogen vol triestige ongeloovigheid, en nu viel ze kort en overtuigd in: "Maar ik begrijp het niet.... ik weet ook zeker, dat 't niet waar is. Als jullie ook wel over verkeerde dingen praat, dan is dat 'n aanwensel, 'n slechte gewoonte, die de een van den ander overneemt; maar je zoudt het eigenlijk allemaal met plezier laten.
Want door den grond, onder de voeten der rampzaligen, ging, maar aldoor voort, het sidderend gedreun der verre losbrandingen... boemmm... boemmm... als een aanhoudend dreigement dat vloekte door de lucht. Het was een visioen van Isaïas! Het was een Dies irae vol verschrikking, de Godsteistering van een heel volk. Ik ging stroomopwaarts van de vliedende menigte.
Een wondere zee, levend het eigen, geheimzinnig leven van een zee, nu eens doodstil zonder een rimpeltje, dan weer klotsend, schuimend, bruisend, met echte, woeste golven, maar aldoor eenzaam en verlaten, alsof het was een oord van ramp en van verdelging. Behalve voor mij!
Ik zat natuurlijk naast hem, en Vader hield mij aldoor vast, als vreesde hij me te verliezen. Dat waren weelde-oogenblikken, kostbare herinneringen, voor mij een talisman voor de toekomst! O, wij hebben allen zóóveel geleden, physiek en moreel. Wij hebben bericht gekregen, dat het schildpad binnen weinige dagen hier zal zijn en dan gaat de goudsmid er mee naar Solo.
De tonen werden aldoor luider, en weldra herkenden wij de krijgsmarsch van ons strijdlustige leger, dat nu terugkwam. Zij komen! riep de waard, nu eerst uit zijn lethargie ontwakende en van zijn stoel opstaande. Zij brengen de gevangenen, die in het dorp waren om op mij te schieten, terwijl de dappere inwoners uit wandelen waren, antwoordde ik hem. Heer, hier is er toch maar één geweest!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek