United States or Colombia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Η αίρεση όμως δεν είταν και να φυσήξης να πέση, μάλιστα στην Αλεξάντρεια, που το κάθε κόμμα ήθελε και τον Πατριάρχη του, και μπορούσανε να σηκώσουν και στάση οι Αιρετικοί. Τι κάμνει λοιπόν ο Ζήνωνας στα 482; Βγάζει το περίφημο το «Ενωτικό» του, που από τόνομα μονάχα το νοιώθουμε τι πήγαινε να πη.
Και μη γνωρίζοντας ακόμα ποια αίρεση μελετούσε να παραδεχτή, έτρεχαν κοπάδι Αρειανοί, Ομοούσιοι, Ευνομιανοί κι άλλοι, ο καθένας πολεμώντας να προφτάξη και να τονέ φέρη από το μέρος του. Έδειξε ως τόσο ο Ιοβιανός κάποια φρόνηση και δεν κηρύχτηκε με κανένα κόμμα.
Βλέποντας τόση αντίσταση ο Βασιλίσκος, έκαμε νακυρώση το ψήφισμά του, έφερε και τους πεντακόσους δεσποτάδες να βάλουνε στην ακύρωση την υπογραφή τους· είταν όμως αργά, επειδή καθώς ξέρουμε ξανανέβηκε το θρόνο ο Ζήνωνας. Κ' εδώ αρχίζει το πιο περιεργότερο έργο του Ζήνωνα. Είχε όρεξη στην αρχή να κηρυχτή από το μέρος της ορθοδοξίας ίσια και πέρα, και να σπάση την αίρεση.
Μα δεν πρέπει και να θαρρέψουμε πως άνθιζε πουθενά ολομόναχος ο Χριστιανισμός. Τους πρώτους δυο τρεις αιώνες τονέ βλέπουμε, σκορπισμένο σαν είδος αίρεση. Σε κάθε δηλαδή χώρα έχουμε κ' ένα μερίδιο Χριστιανούς, αλλού πιώτερους, αλλού λιγώτερους.
Από τέτοιες άσκοπες — ας τις πούμε — μελέτες ξεφύτρωσε τέλος στη μέση κι ο Άρειος κ' η Αίρεση του, που πήγε να την πνίξη τη θρησκεία μέσα σε θεωρίες και σε σοφίσματα που κανένας λαός δεν μπορούσε να βγάλη όφελος από τέτοια, αφού δα μήτε να τα καλονοιώση δεν μπορούσε.
Κι ο λόγος, πρώτο που η Ρώμη πια τώρα δεν είχε Αυτοκρατόρους μήτε δυνατόγνωμους μήτ' αδύνατους, και περνούσε εκεί ο λόγος του Πάπα· και δεύτερο, που στη Δύση δεν κατοικούσανε λαοί μήτε καλά καλά πολιτισμένοι, μα μήτε φιλόνεικοι και σοφιστικοί σαν τους δικούς μας, να βγάζουν κάθε λίγο κι από μια αίρεση.
Συσταίνεται κατόπι από το Θεοδόσιο κ' η δεύτερη Οικουμενική Σύνοδο στην Κωσταντινούπολη με σκοπό να καθαρίση την Εκκλησία από κάθε αίρεση κι από κάθε ανωμαλία που της προξένησε ο Αρειανισμός, καθώς και να πανηγυρίση την ανάσταση της Ορθοδοξίας.
Τονέ θέρμαινε ακόμα η σοφιστική η μανία. Ήθελε λοιπό να το κανονίση και καλά, πόσο μερτικό θεότητα είχε ο Σωτήρας και πόσο κοινή ανθρωπιά. Κ' έτσι κάθε λίγο ξεφύτρωνε κ' ένα Χριστολογικό ζήτημα, μια αίρεση. Καθώς είδαμε, από το Μεγάλο Θεοδόσιο και δώθε σύχασε κάπως ο κόσμος από θεολογικές λογομάχητες.
Λέξη Της Ημέρας