Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 1 Μαΐου 2025
Ότε, αποφασίσας ήδη τον φόνον του Δώγκαν, ξενίζει αυτόν υπό την στέγην του και έχει πρόχειρον το θύμα, διστάζει αναχαιτιζόμενος υπό της ευκολίας αυτής του πράγματος και υπό του μη αποσβεσθέντος εισέτι αισθήματος της τιμής.
Διότι και ο κλέπτων το μικρόν ως προς το πάθος μεν είναι ο ίδιος, έκλεψεν όμως με δύναμιν ολιγωτέραν, επίσης δε και ο μετακινών το μεγαλείτερον μέρος πράγματος, το οποίον δεν ετοποθέτησε ο ίδιος, είναι ως να λάβη το όλον.
Ουδέν τουλάχιστον γνωρίζομεν έπος ποιηθέν εις ανάμνησιν κοινοβουλευτικών αγώνων ή της τεκτονικής των καστόρων βιομηχανίας· περί οιουδήποτε δε άλλου πράγματος εκτός ψήφων και λίθων ούτε φροντίζει ούτε θέλει ν' ακούση ο σήμερον Έλλην.
Επερίμενον να ίδωσι τον θυμόν του Μάχτου, ίσως και απόπειράν τινα βιαίαν αυτού, και ούτω το σκανδαλώδες και περίεργον του πράγματος θα εξηκολούθει παριστώμενον εις μήκος. Ποίαν καλλιτέραν ψυχαγωγίαν ηδύναντο να εύρωσι τόσοι άνθρωποι; Και αν είχε τις εξ αυτών εργασίαν, προθύμως ήθελε την αφήσει όπως ψυχαγωγηθή. Πολλώ μάλλον αν ήσαν αργοί. — Να πλύνης; επανέλαβεν ο Μάχτος. — Ναι, είπεν η Αϊμά.
Διότι εκείνο το οποίον είναι είδος ενός πράγματος, τούτο είναι συγχρόνως και μέρος του ίδιου πράγματος. Το μέρος όμως δεν έπεται λογικώς ότι είναι πάντοτε και είδος. Αυτά μάλλον, φίλε Σωκράτη, να λέγης ότι σου έλεγα εγώ και όχι εκείνα. Νέος Σωκράτης. Αυτό θα γίνη. Ξένος. Ειπέ μου τόρα τι έρχεται κατόπιν; Νέος Σωκράτης. Τι πράγμα; Ξένος.
Ο Θευδάς εγίνωσκεν ότι ματαίως θα επέμενε, και απέσχε πάσης περαιτέρω ερωτήσεως. Αν είχον έννοιάν τινα οι ανωτέρω παιγνιώδεις λόγοι, μόνος ο Τρέκλας είξευρε τούτο, ο δε Θευθάς επώπτευε μόνον, αλλ' ουδέν βέβαιον εγίνωσκεν. Αλλ' όμως ευτυχέστερος ήτο ούτος του χρονογράφου, διατελούντος εν ζοφερά αγνοία περί του πράγματος.
Θεαίτητος. Θα ήτο παράλογον, καλέ Σωκράτη, να το ειπή κανείς αυτό. Σωκράτης. Και όμως είναι ανάγκη να το ειπούμεν, αν πρόκειται να διασώσωμεν τον προηγούμενον λόγον, άλλως τον εχάσαμεν. Θεαίτητος. Και εγώ το υποπτεύομαι αυτό, μα τον Δία, αλλά δεν το εννοώ τελείως, ειπέ λοιπόν πώς. Σωκράτης. Ιδού πώς: Είπαμεν βεβαίως ότι όστις βλέπει έγινε επιστήμων εκείνου του πράγματος το οποίον βλέπει.
Και αφού δέχεσαι γράμμα, δέξου και όνομα εις ολόκληρον λόγον, και πάλιν αφού δέχεσαι όνομα, δέξου και λόγος να προστεθή εις λόγον, ο οποίος δεν αρμόζει εις τα πράγματα, και μολαταύτα παραδέξου ότι το πράγμα ονομάζεται και λέγεται εφ' όσον ενυπάρχει ο τύπος αυτού του πράγματος περί του οποίου γίνεται λόγος, καθώς εις τα ονόματα των γραμμάτων, αν ενθυμείσαι όσα ελέγαμεν προ ολίγου εγώ και ο Ερμογένης.
Αλλά, να σου ειπώ, δεν μ' αρέσει να παραδεχθώ ότι είναι μεν όνομα, όμως δεν ετέθη ορθώς. Σωκράτης. Τι δηλαδή; δεν σου αρέσει αυτό, ότι το όνομα είναι έκφρασις του πράγματος; Κρατύλος. Μάλιστα. Σωκράτης. Αλλά το ότι άλλα ονόματα είναι σύνθετα από άλλα προηγούμενα, δηλαδή από τα πρώτα, δεν σου φαίνεται ότι λέγεται καλώς; Κρατύλος. Μου φαίνεται. Σωκράτης.
Διότι ο ορισμός δεν πρέπει να δηλοί μόνον το ότι υπάρχει πράγμα τι, καθώς κάμνουσι συνήθως οι πλείστοι των ορισμών, αλλά να περιέχη εν εαυτώ και να εμφανίζη και την αιτίαν του πράγματος . Συχνά όμως οι ορισμοί διατυπούνται ως συμπεράσματα αποδείξεων. π.χ. Αλλ' ο λέγων, ότι ο τετραγωνισμός είναι η εύρεσις της μέσης αναλόγου γραμμής, λέγει το αίτιον του πράγματος .
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν