United States or Spain ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ατέλειωτες και μανιασμένες φουρτούνες αφρίζανε γύρω του, κ' εκείνος άφοβος κι ατάραχος κανόνιζε, καθοδηγούσε, και κυβερνούσε το έθνος του. Μεγαλοδύναμος κι ακαταπόνετος νους· θέληση σιδερένια· μεγαλοψυχία και πίστη ακλόνιστη. Με τέτοια αρματωσιά ποιος Αρειανισμός και ποιος Εθνισμός να του αντισταθή! Κατάντησε η δύναμη του παγκόσμια δύναμη.
Αδιάφορο όμως αυτό· σώνει που την πίστη την είχε, και στα γερά.
Εδίστασα λίγο· έπειτα είπα: — Αι, σα θες να μάθης, η Παναγία μου τώπε. Στον ύπνο μου προθές εφανερώθηκε και μούπε πως αν έχω πίστη, το Βαγγελιό θα γιάνη . Κεγώ 'χω μεγάλη πίστη πως ο Θεός θα τήνε γιατρέψη. Τέτοιο όνειρο δεν είχα δη, αλλά και δεν έλεγα ολότελα ψέμα, αφού αυτή την υπόσχεση μούδιδε το χαμόγελο της Παναγίας.
Θα της πεις: «Ποιον πρέπει να στείλουν να σε ζητήσει; Τον παπα-Πασκάλε, την αδελφή του ή κάποιον άλλο;». Εάν πει να μη στείλουν κανένα, τόσο το καλύτερο, μα την πίστη μου, τόσο το καλύτερο! Έπειτα θα ενεργήσουμε γρήγορα και αθόρυβα. Δεν είμαστε πια παιδιά.
Γνωρίζω πως πιστεύει στην αλήθεια κάθε λόγου που λέει κ' η απάντησή μου ίσως να κλόνισε για μια στιγμή την πίστη της και να έφερε μιαν αναλαμπή ελπίδας στα μάτια της, όμως δεν κατώρθωσε να της ξαναδώση την πεποίθηση πως είναι απαραίτητη και πως έχει την υποχρέωση να ζήση.
Τρία πράγματα δεν έφυγαν απ' το νου μου σ' όλον τον καιρό της κακής μου ξενιτειάς: το χωριό μου, οι σπιτιακοί μου, κι' η πίστη μου. Δεν το γνώρισα ολότελα το καημένο μου το χωριό, που μου γελούσε πάντα στον ύπνο μου και στα ονείρατά μου.
— Όχι, δε χάνετ' η Τουρκιά. — Εδώμαι, και σ' ακούω. — Ποιος είσ' εγώ δεν το ρωτώ. Για με τα ονόματά σας θα να σβυστούν όλα με μιας κ' είναι καιρός χαμένος Εμείς να τα μαθαίνωμε. Θέλεις να προσκυνήσης Και να δεχτής την πίστη μου; — Κιοσέπασα δε θέλω. — Θα να σε ψήσω ζωντανόν. — Εμείς οι παληοκλέφταις Έχομε σάρκα κάκοψη. — Χαλήλμπεη!.. δικός σου. » Με χίλια μύρια βότανα. » σ. 219
Τάστρεξε αυτά ο Κωστάντιος, τα λογάριασε όμως δίχως το λαό του, που αρματωμένος πια τώρα με της ορθοδοξίας την αρματωσιά μήτε να τους ακούση δεν ήθελε τους Αρειανούς, μόνο ακολουθούσε με πίστη τον ατρόμητο τον Αθανάσιο. Δεν είταν πια τώρα εξορία ο Ιεράρχης· τον έφερε στην αυλή του ο νεώτερος Κωσταντίνος άμα ανέβηκε στο θρόνο της Γαλατίας.
Η σελήνη, η πιστή αύτη λαμπάς των λαθρεμπόρων και των μοιχαλίδων, ην οι ποιηταί ωνόμασαν αγνήν κατ' ευφημισμόν, ως και σεμνάς τας Εριννύας, ανατείλασα οσονούπω όπισθεν των επάλξεων της Μονής εφώτισε την πορείαν της δραπέτιδος ηρωίδος, ήτις έσπευδεν εις την συνέντευξιν, ασπλάγχνως καταπατούσα τα σέλινα και τα πράσα του μοναστικού κήπου.
Θεοί, ήρωες, παραδόσεις, περιπέτειες, περιγραφές, αποτελούν στην «Ιλιάδα» έναν κόσμο που κινείται και ζη μ’ όλη την ενάργεια της αλήθειας και μέσα στο άπλετο φως της πιο υψηλής ποίησης. Η μετάφραση ρυθμική, και πιστή, του Ι. Ζερβού. Τόμοι τέσσερις.
Λέξη Της Ημέρας