United States or Equatorial Guinea ? Vote for the TOP Country of the Week !
Πρωταγόρας Φρονώ, είπε, Σωκράτη, εγώ ότι πολύ μεγάλον μέρος της παιδείας ενός ανθρώπου είναι να είναι ικανός εις τα αποβλέποντα τα ποιήματα· συνίσταται δ' αυτή η ικανότης εις το να ημπορή να καταλαβαίνη εκείνα που λέγουν οι ποιηταί, ποία είναι σωστά βαλμένα εις ποίημα και ποία όχι, και να ηξεύρη να κρίνη δι' αυτά· και όταν τον ερωτούν να δικαιολογή την κρίσιν του.
Είναι λοιπόν φανερόν ότι είναι διάφορα μεταξύ των αυτά τα δύο και ότι η ηδονή είναι κάτι τι από τα ακέραια και τέλεια. Τούτο δε ημπορεί να το κρίνη κανείς και εκ του ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχη κίνησις έξω από τον χρόνον, ηδονή όμως υπάρχει. Διότι, η ηδονή αυτής της στιγμής είναι ακεραία. Εξ όλων δε αυτών είναι φανερόν και ότι δεν είναι ορθή η γνώμη, ότι η ηδονή, είναι κίνησις ή γένεσις.
Τούτου ένεκα λοιπόν λέγω ότι ουδείς άλλος δύναται να σκώπτη τα τοιαύτα ή μαινόμενός τις. Είναι δε εύκολον να κρίνη τις εκ πολλών τεκμηρίων ότι τοιαύτη είναι η γνώμη των ανθρώπων διά τα έθιμα των· εις έν μόνον θα αρκεσθώ.
Διότι ακριβώς αυτό το να νομίζωμεν και το να φαίνεται, χωρίς να είναι, και το να λέγωμεν κάτι τι, όχι όμως αληθές, όλα αυτά μας φέρουν εις πολλάς απορίας πάντοτε και προηγουμένως εις όλην μας την ζωήν και τόρα. Διότι είναι πολύ δύσκολον, φίλε Θεαίτητε, να ειπής ότι πραγματικώς είναι δυνατόν, να ομιλή ή να κρίνη κανείς ψευδείς λόγους και κρίσεις. Θεαίτητος. Πώς δηλαδή; Ξένος.
Διότι τότε, πάλιν μεν κρίνει πράγμα που υπάρχει, άλλο όμως αντ' άλλου, και επειδή αποτυγχάνει εκείνο το οποίον είχε κατά νουν, είναι δίκαιον να θεωρηθή ότι κάμνει ψευδή κρίσιν. Θεαίτητος. Μου φαίνεται, ότι το είπες πολύ ορθά. Διότι όταν κανείς κρίνη αντί ωραίου άσχημον, ή αντί ασχήμου ωραίον, τότε πραγματικώς κάμνει ψευδή κρίσιν. Σωκράτης.
Και αυτό είναι αληθές. Σωκράτης. Τόρα λοιπόν πρόσεξε μήπως σου είναι ευκολώτερον να με παρακολουθήσης. Εάν ο Σωκράτης γνωρίζη τον Θεόδωρον και τον Θεαίτητον, και όμως δεν βλέπη κανένα από αυτούς τους δύο, ούτε με καμμίαν άλλην αίσθησιν τους αισθάνεται, ποτέ δεν είναι δυνατόν να κρίνη εντός του ότι ο Θεαίτητος είναι Θεόδωρος. Λέγω, ή δεν λέγω τίποτε; Θεαίτητος. Βεβαίως πολύ ορθά. Σωκράτης.
Και δε θέλω εγώ, δεν πρέπει, Κώστα, το παιδί σου να σε κρίνη και να σε κατακρίνη. Κ ώ σ τ α ς. Δυστυχία μου..... Μ α ρ ί α. Όχι. Δεν πρέπει να μάθη ό, τι έμαθα εγώ, και ό,τι εσυγχώρησα. Αυτός είναι νέος, ευτυχισμένος, αδοκίμαστος από τη ζωή και γι' αυτό με χαρακτήρα αλύγιστο. Κ ώ σ τ α ς. Ώστε κάθε παρηγοριά και κάθε ελπίδα χάνεται για μένα. Μ α ρ ί α. Θεέ μου. Δεν ειξεύρω τι να πω! Τι να κάμω.
Και ναι μεν τα πρώτα εκείνα αισθήματα ηλλοίωσε βεβαίως ο χρόνος ουχ ήττον η φιλία υφίσταται πάντοτε, τουλάχιστον ο Κλέων αισθάνεται ότι αγαπά πολύ το Ισίδωρον και τώρα ακόμη, θα είνε δε ευτυχής αν δυνηθή να τω χρησιμεύση. Διότι, αν ηθέλαμεν κρίνη εκ του εξωτερικού του, τα πράγματα του Ισιδώρου δεν ήσαν βεβαίως πολύ ρόδινα.
Ο Αγαθούλης είχε μάθη να μην κρίνη τίποτα μόνος του κι' απορούσε πολύ απ' ό,τι άκουε. Αλλ' ο Μαρτίνος εύρισκε τον τρόπο της σκέψης του Ποκοκουράντη πολύ λογικό: — Ω, να ένας Κικέρωνας, είπε ο Αγαθούλης· αυτόν το μεγάλον άντρα, είμαι βέβαιος, πως δεν παύετε να τον διαβάζετε.
Σωκράτης. θα ειπώ ότι ημείς ουχί ορθώς παρεδέχθημεν εκείνην την φοράν ότι, όσα δεν γνωρίζει κανείς, είναι αδύνατον να κρίνη ότι αυτά είναι εκείνα τα οποία δεν γνωρίζει, και επομένως να απατηθή. Δεν είναι αδύνατον, αλλά είναι κάπως δυνατόν. Θεαίτητος.
Λέξη Της Ημέρας