Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 2 Ιουνίου 2025
Και λοιπόν την μεν δικαιοσύνην και αδικίαν, η οποία είναι παράλληλος προς ολόκληρον την αρετήν, και αποτελεί η μεν πρώτη χρησιμοποίησιν της ακεραίας αρετής απέναντι άλλου ατόμου, η δε δευτέρα χρησιμοποίησιν της κακίας, ας την αφήσωμεν.
Ακούομεν τους κατακριτάς ημών και κατηγόρους, τους εξ οιουδήποτε λόγου μη θελήσαντας να δρέψωσι δάφνας εκ του φιλελληνικού λειμώνος, τους υπολαβόντας εκ κακίας ή συμφέροντος οιουδήποτε, εκ γνώσεως ή εξ αγνοίας, ότι ουδεμιάς συμπαθείας ή ενδιαφέροντος είμεθα άξιοι, τους εξευτελίζοντας και προπηλακίζοντας ημάς.
Επομένως, εάν, καθώς λέγουν, μερικοί από τους ανθρώπους γίνωνται θεοί από υπερβολικήν αρετήν, τότε ένα τοιούτον είδος βεβαίως θα είναι η διάθεσις η αντιτιθεμένη εις την θηριωδίαν. Διότι καθώς του ζώου ούτε κακία υπάρχει ούτε αρετή, ομοίως και του θεού δεν υπάρχει, αλλά αυτού μεν η διάθεσις είναι τιμαλφέστερον είδος από την αρετήν, του δε ζώου η ιδιότης είναι κάποιον άλλο είδος κακίας.
Σε μια του σημείωση στο &Βίο του Dickens& ο Forster αναφέρει, ότι στα 1847 η Lady Blessington έλαβε από τον αδερφό της, Major Power, που είχε κάποια στρατιωτική θέση στη Hobart Town, μια ελαιογραφία νεαράς κόρης από το τεχνικό πινέλο εκείνου και λένε πως «φρόντισε να δώση την έκφραση της ιδικής του κακίας στο πορτραίτο του όμορφου καλόκαρδου κοριτσιού». Ο Ζολάς σ' έν' από τα μυθιστορήματά του μας μιλεί για ένα νέο, που, αφού έκανε κάποιο φόνο, ρίχτηκε στην τέχνη και ζωγράφισε πρασινωπά εμπρεσσιονιστικά πορτραίτα εντελώς σεβαστών προσώπων, που όλα έχουν κάποια περίεργη ομοιότητα με το θύμα του.
Ως είναι προσηλωμένος όλος εις το θέαμα του κόσμου τούτου, όπου η Αρετή είναι θύμα της Κακίας και μάταιον αγωνίζεται αγώνα, ο Αμλέτος θεωρεί την ζωήν ως ζυγόν τυραννικόν, τον οποίον ο άνθρωπος, ως ον αυτεξούσιον, έχει δικαίωμα ν' αποτινάξη.
'ς το πάχος των ασθματικών αυτών καιρών μας πρέπ' η Αρετή και αυτή να παίρνη της Κακίας συγχώρεσιν, και, όταν θέλη να της κάμη καλό, την άδειαν να ζητή σκυμμένη εμπρός της.
Τότε λοιπόν και διά την ψυχήν καθ' όσον ευρίσκομεν καμμίαν αφαίρεσιν κακίας, θα είναι αρμονικόν να την ονομάσωμεν κάθαρσιν. Θεαίτητος. Βεβαιότατα. Ξένος. Δύο όμως είδη κακίας πρέπει να ορίσωμεν διά την ψυχήν. Θεαίτητος. Ποία; Ξένος. Το ένα καθώς είναι εις το σώμα η ασθένεια, το δε άλλο καθώς είναι εις αυτό η ασχημία. Θεαίτητος. Δεν ενόησα. Ξένος.
Και ό,τι μοχθηρόν και παράνομον θέλημα εζήτει ο Γεμιστός, τούτο εκτελούσε κατά θείαν παραχώρησιν ο μισόκαλος. Και κοντολογής δεν ήτον τρόπος και είδος κακίας και ανομίας οπού να μη το εδίδασκεν εις τους μαθητάς του ούτος ο δυσσεβής Γεμιστός, πολλαπλασιάζοντας μετά τόκου το χάρισμα οπού έλαβεν από τον διδάσκαλόν του τον μισόθεον Ελιέζερ, ή μάλλον από τους ακαθάρτους δαίμονας.
Ως γνωστόν, εις τον άνθρωπον αποδίδομεν και τα διάφορα χρώματα, και τα σχήματα και τα μεγέθη και τας κακίας και τας αρετάς και με όλα αυτά και χίλια άλλα δεν τον λέγομεν μόνον άνθρωπον, αλλά και αγαθόν και τόσα άλλα. Και πάλιν τα άλλα πράγματα, με τον ίδιον τρόπον, ενώ κατ' αρχάς αποδίδομεν εις αυτά έν όνομα, κατόπιν τα χαρακτηρίζομεν ποικιλοτρόπως με πολλά επίθετα. Θεαίτητος. Πολύ ορθά ομιλείς.
Βεβαίως, είπον εγώ. Και λοιπόν, είπεν ο Σωκράτης, αν προτείνη κανείς κακίας αγώνα, δεν νομίζεις ότι και εις αυτόν ήθελον αναδειχθή πρώτοι πολύ ολίγοι; Είναι επόμενον βέβαια, είπον εγώ. Παρά πολύ αληθινά πράγματα λέγεις, είπον εγώ. Μα τον Δία, είπον εγώ, τούτο είναι βέβαια λυπηρόν.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν