Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 26 Ιουνίου 2025
Ω! με πληγόνει κατά- καρδα ν' ακούω ένα χοντρό κορμί με κεφάλι φορτωμένο πλαστά σγουρά, να κατασπαράζη το πάθος εις τόσα κομ- μάτια, εις τόσα αληθινά παληοκούρελα, και μόνον διά να σπάνη τ' αυτιά των κάτω καθημένων ακροατών, οπού, οι περισσότεροι, άλλο τι δεν αισθάνονται ειμή τα βουβά ακατανόητα των παντομίμων θεάματα ή τον θόρυβον.
Συχνά πυκνά ακούω να την κατηγορούν τη γαλλική φιλολογία πως κάνει πολλή κατάχρηση, στο μυθιστόρημα και στο θέατρο, των ερωτικών παθών, εκεί που λογοτεχνίες άλλων εθνών καταγίνονται πολύ πιο συχνά με λογής πόλεμους και προβλήματα της κοινωνίας και της ψυχής.
Της ανθηράς νεότητος εσίγησεν η Μούσα, ως σκεύος πλέον άχρηστον εις τον Πλανήτην είμαι... περνά κι' ο Ερωτόκριτος, περνά κι' η Αρετούσα, κι' εμένα τρέμουν και λυγούν εκ γήρατος αι κνήμαι. Μα κι' ο Ρωμαίος έρχεται μαζί με την Ζουλιέτα κι' οι δυο ακούω να μου λεν «όρσε, γαμπρέ, κουφέτα».
Την δε ερχομένην ημέραν, οπόταν έφεξεν, ακούω να κτυπούν την πόρταν του χοντζερέ μου.
Τ' είν' αυτό που ασπρίζει; — Είναι χέρια. Δεν βλέπεις; Δυο χέρια γυμνά που κτυπούν το χώμα. — Δεν ακούς; — Ακούω. Ο άνεμος βογγάει μέσα στο πένθος του κάμπου. — Όχι, δεν είν' ο άνεμος. Η φωνή φωνάζει κάποιον να βγη απ' το χώμα : «Έλα! Έλα !. .. » Τον φωνάζει. — Ναι, ακούω τώρα. Φωνάζει: «Έλα! Έλα.... Τα χέρια κτυπούν το χώμα. Τα μαλλιά σέρνονται χάμω. Η φωνή φωνάζει: «Έλα ! Έλα....»
Πώς τώρα θα εγαργαλίζοντο· και θα ευφραίνοντο για την τιμωρία της υπερηφανείας μου και της καταφρονήσεώς μου στους άλλους, την οποίαν προ πολλού ήδη μου αποδίδουν. Όλα αυτά, Γουλιέλμε, να ακούω απ' αυτήν, με την φωνήν της αληθεστάτης συμπαθείας — εταράχθηκα κι' ακόμη τώρα βρίσκομαι αγανακτημένος.
Κι άκουσαν το τρεμούλιασμα της σιγαλής φωνής σα φαρφουρί που ράγισε ήχο βραχνό ν' αφήνη, αλλά τη θλίψη σου, ψυχή, δεν ένιωσε κανείς, το μυστικό σου κανενός καημός δεν έχει γίνει. Μόνο εγώ, που όμοιος μέσα μου πόθος με τρώει κρυφός, ακούω το απόηχο από ένα πια πεσμένο μαϊστράλι και βλέπω πως τα μάτια σου ζητούν σταξιά απ το φως που σιγοτρέμει σβήνοντας στο μακρινό ακρογιάλι.
Οι ημίκλειστοι οφθαλμοί μου μόλις διέκρινον έν φως μετακινούμενον ένθεν και ένθεν, το φως της κρεμαμένης λυχνίας, ήτις μεταμορφώθη εις την αποκαμούσαν διάνοιάν μου εις εκκρεμές φωτεινόν, τας κανονικάς κινήσεις του οποίου παρηκολούθουν, ότε ακούω επάνω κραυγήν γοεράν. — Αλλέστα! Ανήλθον επί του καταστρώματος ως αποδιωχθείς υπ' αγνώστου φόβου.
Τώρα, αν μου υποσχεθής ότι δεν θα με διακόπτης έτσι συχνά, θα σου διαβάσω το άρθρο μου. ΚΥΡΙΛΛΟΣ — Θα σ' ακούω όλος αυτί. «Η παρακμή της ψευδολογίας.
Εγώ ο οποίος γνωρίζω τον Θεόδωρον και ενθυμούμαι εις τον νουν μου ποία είναι η μορφή του, ομοίως δε και τον Θεαίτητον, δεν είναι αληθές ότι άλλοτε μεν τους βλέπω, άλλοτε όμως όχι, και πολλάκις τους δοκιμάζω με την αφήν μου και άλλοτε πάλιν όχι, και τους ακούω ή με άλλην καμμίαν αίσθησιν τους αισθάνομαι; Πολλάκις όμως ναι μεν δεν σας αισθάνομαι με κανέν από τα αισθητήρια, σας ενθυμούμαι όμως όχι ολιγώτερον, και σας γνωρίζω μέσα εις την ψυχήν μου;
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν