Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juli 2025
"Zoo gij een Mulder zijt," antwoordde Gurth onverschrokken, zijn wapen met even groote vlugheid om het hoofd zwaaiende, "dan zijt gij een dubbele dief, en ik, als eerlijk man, trotseer u!"
Byerley, zijn rotting zwaaiende, gaat heen, leunende op den arm van twee vrienden, die hem naar een naburig hospitaal brengen. Warmoth geeft zijn mes over aan een hoofdman der stedelijke policie, en laat zich als gevangene medevoeren. Eenige uren later was Byerley overleden.
Alleen tot de verwering van het hoofdgebouw moeten onze krachten besteed worden: en daartoe kan ieder, hoe oud en stram ook, van nut zijn." "Zouden wij niet een poging doen, hen buiten den wal te houden?" vroeg broeder Agge, zijn met ijzer beslagen knods in de rondte zwaaiende.
"De Heere komt nooit hier," zeide de vrouw met bitterheid, en ging vlug weder voort met haar werk, terwijl een hoonende glimlach hare lippen deed krullen. Het bedrijf der vrouw was echter door den drijver in de verte gezien, en zijne zweep zwaaiende, kwam hij naar haar toe. "Wat, wat?" zeide hij op een zegepralenden toon: "gij aan het gekheid maken? Ge zijt nu onder mij.
Men ziet het, dat er niet alleen in ons dierbaar Nederland aan Bacchus wordt geofferd, en ofschoon ik bekennen moet meermalen zwaaiende personen in echt vroolijke stemming te hebben ontmoet, ja dikwijls een niet onharmonisch gezang uit hun mond heb vernomen, het medegedeelde bewijst genoeg, dat een "kwade dronk" ook in het zuiden niet zeldzaam is.
Daar verschenen onverwachts twee groote kano's, met krijgslieden bemand, die hun werpspiesen naar het scheepsvolk slingerden; maar niemand kreeg letsel, omdat de afstand nog te groot was. Al heel spoedig stond het strand vol menschen, als razenden met hun wapens zwaaiende. Zij gilden ook akelig.
Toen ik een blik wierp op dien broozen staf, dacht ik niet zonder eenige ongerustheid aan mijne eigene zwakheid; maar Reynaud, die het gansche dorp op zijn duim kende, verzekerde mij dat er geen beter te vinden was. Wij verwijderden ons dus met den beroemden stok, en lieten den eigenaar op den weg achter, al waggelende en zwaaiende en steeds herhalende: "Frankrijk is het eerste land der wereld!"
Ik verbeeldde mij hem te zien loopen onder de schoone boomen op den weg naar Altona, met zijn stok zwaaiende en blind pareerende, met geweld op het gras slaande, de toppen der distelplanten afhakkende en de schuwe ooievaars in hunne rust storende. Zou hij zegepralend of moedeloos huiswaarts keeren? Wie van beiden zou het winnen, het geheim of hij?
Drukke menschen gingen met zwaaiende armen aan hem voorbij, door straten waarin de nacht koolde. Ze zochten den kortsten weg naar het licht toe. Daar waren de huizen duister-zwijgend en onversierd, een enkele vlag gloeide er hoog boven een stille straatlantaren; en hier en daar kwam de feestkleur van het licht vierkant slaan uit een venster in het donker der straat.
En achter hem een schare beschonken, zwaaiende mannen. Ze deed een stap achteruit. Hij kwam dichterbij met open armen. "Je ging heen als een dief," barstte ze uit, "en je komt terug als een vagebond." En toen wilde ze naar binnen gaan. Hij begreep haar niet, hij wilde haar volgen maar ze stootte hem terug. "Meen je dat ik iemand als jij als heer over mijn huis en mijn kinders wil aannemen?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek