Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juni 2025
Wij allen, dorre stadsmenschen, genieten van het buitenleven. Wanneer de dienst ons des morgens langs grazend vee en wuivend oeverriet voert, letten wij op duizend dingen, die de stad ons niet vermag te toonen.
Geen wuivend graan, geen bloeijende boekweit; korenbloemen noch klaprozen; maar des te meer ruige schapen en gladde koeijen; des te meer grasmaaijers in blaauwe borstrokken en witte troisièmes; des te meer volgeladen hooiwagens, met inspanning voortgetrokken over de hobbelige geschoren velden, tot waar de geopende hekken toegang verleenden op den rijweg.
"Is dat dat goedje van jullie?" vroeg Cossar, met de courant wuivend. "Waarom maak je er geen eind aan?" vroeg hij. "De plaats koopen?" riep hij uit. "Wat een onzin! Brand 'em tegen den grond. Ik wist wel dat lui als jelui d'r 'n rommel van zoudt maken. Wat je moet aanvangen? Wel wat ik je zeg."
Van zoo menig steenrotstop Rijst een aadlijk burchtslot op, Wuivend met banier en vendel, Waar het schoonste maagdelijn, Waard een Koningin te zijn, Wegkwijnt achter bout en grendel.
Brittles, die met een kruik ale in zijn hand zat, bevestigde alles, nog eer zijn meerdere het gezegd had. »Blijf maar zitten!« zei de dokter met zijn hand wuivend. »Asjeblieft mijnheer,« zei Mr. Giles. »Mevrouw wou, dat ik wat ale zou schenken, mijnheer, en ik had niets geen zin om in mijn kamertje te zitten, mijnheer, en wou graag gezelschap hebben; daarom ben ik maar hier met de anderen.«
"Dankje Kippelaan, 'k ben van je belangstelling en hulpvaardigheid ten volle overtuigd;" zegt Helmond terwijl hij zijn hand uit de dansende klem zoekt los te werken: "Je neemt me niet kwalijk, maar ik heb nog zaken, en dus...." Wuivend met de bevrijde hand: "Tot weerziens, adieu!"
"Een engel der vertroosting kwam en wischte met zijn' glimlach onze tranen af en zachtkens wuivend blies zij droomen in onze onbedorven kinderziel. "Heeft het leven dan zulke diepe sporen in mijn hart gegrift, dat de zaligheid der tranen voor eeuwig voor mij verloren ging?" Toen Tolstoi's jongensjaren begonnen, kwam voor de oudere broers Nikolaas en Sergius de tijd van ernstige studie.
Ongedeerd en gelukkig als de horen klonk, en zonder elkander wrok toe te dragen om de harde stooten die men had gegeven of ontvangen, reden de Einheriar opgewekt naar Valhalla terug om in Odins lieflijk bijzijn hun feesten weer te beginnen, terwijl de Valkyren met hare witte armen en wuivend haar bevallig rondzweefden en telkens weer haar horens of haar geliefkoosde drinkschalen, de schedels harer vijanden, vulden, terwijl de skalden zongen van oorlog en van ontroerende Vikingtochten.
Men had ons verteld, dat aan den overkant een goed hôtel lag, welks boot op ons geroep zou komen om ons over te zetten. Wij tuurden en tuurden, doch er was nergens eenig licht te ontdekken. Het pad volgde steeds den oever, die steil in het water afdaalde en begroeid was met hooge pijnboomen of lang wuivend gras.
"Eerst nog 'n kopje thee," drong Else; en Go glimlachte, terwijl ze de deur achter zich sloot: Han en Else vonden elkaar erg aardig; Else zag er zoo opgewonden en stralend uit, als hij er was.... kleine Elsi.... En toen ze langs 't raam kwam, zag ze Else's krullig haar, heen en weer wuivend met druk beweeg van haar demonstreerend hoofdje.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek