Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 oktober 2025
Ook hoorde zij niets meer. Misschien had zij zich bedrogen, en zonder verder aan de zaak te denken, begaf zij zich naar hare kamers. In doodelijken angst zaten de drie dames De Milde Kee, Jans en Willemien achter de overgordijnen van de voorkamer. Zij waren door louter nieuwsgierigheid gedreven. Mevrouw De Huibert kwam zoo laat thuis .... ze wilden weten, of haar ook iemand zou komen brengen.
Op het punt van zich om te keeren greep Willemien plotseling als door eene hevige gemoedsbeweging overweldigd den arm van André en fluisterde: »Kijk, dáar, dáar!" André zag naar de aangewezen richting, en bespeurde een ordinair huurrijtuig met ééne dame er in langzaam voortrollend te midden der fraaie equipages. De dame lette weinig op de wandelaars, naar het scheen.
Het was niet, om uit te houden.... Snel en onhoorbaar opent zij de deur der ~suite~, en trekt zich in de duisternis terug, om luid weenend op eene sofa neer te vallen. Arme Willemien! Niemand merkte het op, niemand miste haar. Het geheele gezelschap koutte, lachte en schertste, terwijl bittere tranen van spijt haar langs de magere wangen biggelden.... De Secretaris-generaal ad-interim.
Nu stonden de beide ramen wijd open en werd de kille atmosfeer der tuinkamer getemperd door de warme luchtstroomen, die naar binnen drongen. De drie oudste gezusters, Kee, Jans en Willemien hadden nog geen toilet willen maken, daar ze de wasch moesten doen. De twee jongsten, Rosa en Louise, genoten van de groote vacantie en waren uit logeeren bij eene tante in Gelderland.
»Gekheid!" riep Willemien. »Luitenant De Haak heeft Arabelle al een poosje het hof gemaakt! Het verwondert me, dat hij er niet bij zit!" »Daar komt hij net aan!" merkt Jans op. »Wat een drukte, wat een gegroet, wat een beweging!" pruttelt Willemien. »Die van Beeken kennen ook iedereen!" De heer De Milde knikte vriendelijk, en fluisterde bescheiden: »En wij zijn er ook bij!
Toen begon de voorhoede der drie dames druk te spreken over maatregelen te nemen bij het aanstaande jubilé en poogden de zusters De Milde van Suze het geheim te leeren, om met zeer bescheiden middelen een prachtig feest te geven. Niemand van het drietal lette op den weg.... Willemien lette er natuurlijk niet op, want zij genoot van het zeldzaam feit, dat twee heeren haar huiswaarts vergezelden.
De spiegel deugde niet. Er moest nog een tafeltje bij enfin, eindelijk was ze tevreden. Toen ze heenging, verzocht ze mama drie maanden huur vooruit te mogen betalen. Mama heeft het aangenomen, maar de oude heer vond het later verkeerd. Zoo staat de zaak." Willemien had zeer snel en fluisterend gesproken, en daarom haar bleek neusje zoo dicht mogelijk bij André's schouder gebracht.
Daar werd zoo mooi .... zoo beeldig mooi gespeeld, dat hij nieuwsgierig geworden was, en, als de dames en heeren het niet kwalijk namen, dan.... Kee, Jans en Willemien komen hem te gemoet in feestelijke stemming alsof de bescheiden lachende man reeds zilveren bruigom was, en stellen hem voor aan den jongen Van Houweningen, den eenige, die hem onbekend is.
»Alweer verandering!" zuchtte Kee, terwijl ze een bangen blik sloeg op het zwart barègekleedje, waarmee ze gehoopt had nog heel den zomer mooi te zullen zijn. »Daar komen de Tulken aan! Kijk toch vóór je, Willemien!" Deze vermaning der corpulente Jans deed de schrale jongste dame van het gezelschap nog scherper opzien. Er worden groeten gewisseld tusschen de Tulken en het tafeltje der De Mildes.
Maar er is veel noodig voor zoo'n onderneming. Vooreerst een geschikt stuk of stukje...." »Dat kun jij wel schrijven, André!" »Ja, maar dat gaat zoo gemakkelijk niet! Op een zilveren bruiloft moet men altijd geest hebben voor tien, en dat zal niet gelukken!" »Niet gelukken?" Willemien vroeg dit met eene verontwaardiging zoo ongeveinsd, dat André plotseling hartelijk lachte.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek