Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 oktober 2025
Mama De Milde was gekleed, 't geen in het onderhavige geval zeggen wilde, dat de kleine, bedrijvige huismoeder eene donkerbruine japon vol vetvlakken en een vervaarlijke muts met splinternieuw stroogeel lint droeg. De dames waren in druk gesprek. »Ze is na de koffie uitgegaan, en heeft tegen Aaltje gezegd, dat ze om drie uren zou terugkomen!" roept Willemien.
»Ja, dat heb je er van, als je er kinderen bij haalt!" meent Willemien. »De kinderen moeten er bij voor papa en mama!" herinnert Jans. »Ik zal wel zorgen, dat Roza en Louise hare rollen kennen!" »Goed; en dan moeten de dames eens aan de kostumen gaan denken!" »De kostumen! Bravo! de kostumen!" roept Willemien. »Ja, dat is een lastige quaestie! Daar moest mevrouw ons eens wat aan helpen!"
Roza en Louise waren twee jongejuffrouwtjes, die men met een smakeloos germanisme »bakvischjes" zou kunnen noemen; dametjes, die op het punt stonden van de korte tot de lange japonnen te worden bevorderd. Ze aardden het meest naar Willemien, daar ze, vrij lang en mager van gestalte, toch vrij aardige en levendige gezichtjes hadden.
Willemien had met hooge belangstelling dit debat gevolgd. Blozender dan ooit vroeg ze: »En wat zou je mij raden, André? Dat kostuum voor de kinderen zal ik wel in orde maken. Er is niet veel aan te doen, en ik begrijp precies wat je wilt. Maar dat Pallaskostuum, wat begin ik daarmee?"
De meisjes komen ten onzent!" »Maar, als ze eene groote partij geven, laten ze ons thuis!" sprak Kee scherp. »Voor veertien dagen ben je nog op een muziekpartij bij de Van Beeken geweest!" antwoordt de »oude" heer. »Nu ja, maar verleden Donderdag lieten ze ons thuis!" Willemien klemde de lippen op elkaar, nadat ze dit gezegd had, en scheen van plan niet weer te spreken voor den geheelen dag.
Intusschen duurt de dagelijksche omgang op den aangenaamsten toon voort, en is er tot nog toe geen wolk gerezen tusschen beneden en boven in het Westeinde. Dit zestal dames en heeren had het zeer druk met praten en lachen. Boven allen uit klonk de stem van Willemien, die naast André zat, en telkens van kleur verwisselde, daar de beide oudsten haar voortdurend zusterlijke aanmaningen toedienden.
De beste getuigen aangaande zijne jaren waren evenwel zijne drie volwassen dochters, die men te huis en onder vrienden met de weinig dichterlijke namen van Kee, Jans en Willemien aansprak. Naast den »ouden" heer onder druk gebabbel voortstappend, leverden zij bij het eerste gezicht zeer weinig opmerkelijks of in het oog vallends.
Tot tweemaal toe had Willemien hem verweten, dat hij zoo »~distrait~" was, en daarom luisterde hij nu naar hare klachten over den onridderlijken Tulk, die trots zijne toekomstige rol van Mars zoo weinig achting bewees aan Pallas Athene.
Willemien plooide haar mond tot een vroolijken glimlach, en zag André vragend aan terwijl ze sprak: »Je weet," zei ze, »dat we heel wat ruimte hebben thuis voor zulk een partij. De achterkamer met de ~suite~ is groot genoeg om te dansen, en in de voorkamer zouden wij kunnen soupeeren...."
Het zijn de dames De Milde Kee, Jans en Willemien vergezeld van de sedert een jaar bij haar inwonende mevrouw De Huibert. André de Witt is de eene heer, de andere heet Kees Tulk, ambtenaar bij de posterijen, en droog komiek bij gelegenheid.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek