Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
"Ja, afgebroken zal dat alles worden!" riep Mevrouw Wenche warm, "er moet een tijd komen, dat allen 't inzien, hoe gewetenloos het is 't eene geslacht na het andere aan oude vooroordeelen en versteende leerstellingen op te offeren." "Hm," antwoordde Mr.
"Kunt u mij niet helpen, Mevrouw, om uw man over te halen?" "Neen, mijn man gaat zijn eigen weg in al zulke dingen," antwoordde Mevrouw Wenche zonder op te zien. "Als je 't graag hebt, lieve! dan wil ik graag in de directie komen," zei de professor vriendelijk. "Ik 't graag hebben? maar wie zegt dat? hoe kom je er bij?" zei Mevrouw Lövdahl zenuwachtig.
"Neen maar... maar lieve, beste Mevrouw Wenche!" riep de rector en stak smeekend de handen naar haar uit. "U kunt toch niet bedoelen, dat vaders en moeders iederen keer bij troepen moesten komen aanzetten als..."
"De heldendaden van onze dappere voorvaderen?" antwoordde Mevrouw Wenche strijdvaardig. "Helden bah! Sluipmoordenaars, roovers, moordenaars en brandstichters dat waren ze! Neen, dan wil ik liever hooren van den rappen Achilles of van Hector, die de zware lans zwaait. Niet waar, jongens?" "Ja," riep Abraham, en Marius deed meê.
"Inschrijven?...... bij Sparre?...... wat in de wereld zeg je toch?" Mevrouw Wenche keerde zich haastig op haar stoel om; zij zat voor den spiegel haar lang haar op te maken. "Voor 't aannemen, kind." "Je denkt er zeker niet aan, dat we aldoor afgesproken hebben, dat Abraham niet aangenomen zal worden." "Afgesproken? Neen Wenche, dat hebben we nooit."
Laat op dien avond was Mevrouw Gottwald bij kleine Marius op het kerkhof geweest en toen ze naar de stad terug ging, zag zij Mevrouw Wenche bij den lantaarn, met een gezicht, dat zij nooit vergeten zou. Toen nu de geruchten begonnen te loopen, reeds op den volgenden dag, was er iets in Mevrouw Gottwald, dat alles begreep of vermoedde en zij zond dien kleinen leugen van haar winkel uit.
"Hij heeft zich tegen zijn leeraars verzet, met gebalde vuisten gedreigd en leeraar Aalbom een duivel genoemd." "O Goddank, anders niet!" zei Mevrouw Wenche verlicht. "Anders niet, anders niet! Ja, dat lijkt jou! Jij kunt bijna voor niets anders meer sympathie hebben, dan voor oproer en verzet tegen alles en allen. Maar nu wou ik je één ding zeggen waarde Mevrouw nu is mijn geduld uit.
Hij had het gekocht van de gemeente, die vroeger het huis als feestlokaal gebruikt had, of om er een koning of prins die door het land trok, onder dak te brengen. 't Waren groote en hooge kamers, waar het ietwat ouderwetsche ameublement, dat Mevrouw Wenche meêbracht, goed in paste. Dien avond was de geheele woning in gebruik genomen er waren een vijftig heeren.
Mevrouw Wenche wist al lang hoe zij het doen zou, en ze had aan hen gedacht, die na haar moesten leven. Zij wikkelde zich in haar mantel en keek nog eens uit over het fjord en naar de lichten in de stad.
"Uw man is zeker over 't algemeen meer in touw, dan hij eigenlijk wezen moest." "Meer in touw?" "Ik bedoel, als men een vrouw heeft als u Mevrouw Wenche! de man, die zoo gelukkig is, heeft, dunkt me de verplichting..." "Nu, nu! Mr. Mordtmann! U weet het correct!" "En u is het juist, die niet hebben wilt, dat ik correct ben, Mevrouw." "Ja, maar nu wil ik het, op dat ééne punt begrijpt u?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek