Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Die Heer Van Beveren...." "Welnu?" vroeg ik, nieuwsgierig om te vernemen, wat er nu weer gebeurd was. "Wel," vervolgde hij: "om met Vader Vondel te spreken: Hy trock al heimlijck af en zonder eenigh teecken Van wapen of trompet." "Hij trok weg!" riep ik: "Goddank!" "Met de noorderzon verhuisd," hernam hij, eenigszins verwonderd over den uitroep van blijdschap. "En zijn dochter?"
"Welnu, de buit is de uwe, geef mij nu maar spoedig het geld." Dit is spoedig gedaan. Chester schrijft een bewijs van ontvangst, dat de Hollander onderteekent.
Hij zal u ook wel eens wat te vergeven hebben; gij hebt hem immers naar uwe eigene getuigenis grof behandeld; gij hebt u zelf bij mij aangeklaagd, dat gij hem onrecht hebt gedaan! welnu! zeg hem dat, val voor hem in de schuld, en alles zal goed zijn." "Dat is onmogelijk, ik heb het immers al gezegd," hernam zij met ongeduld; "dat is nu te laat."
't Was najaar, en vry koud ... welnu, hy woonde op een vliering, zonder vuur. Toen ik dien brief ontving, wist ik dit niet, maar later ben ik by hem geweest, en thans nog ben ik verstoord over den zotten toon van zyn geschryf. Wat drommel, wie arm is, kan zeggen dat hy arm is! Armen moeten er zyn, dit is noodig in de maatschappy, en 't is Gods wil.
"Welnu, zoo 't geval zich mocht voordoen, zijt gij gewaarschuwd, maar zoo ik dit voor niets moet houden dan eene doellooze scherts, moet ik u toch zeggen, dat ik beter van u verwacht had dan eene aardigheid waar noch geest noch vinding aan is."
Zij vergeven hunnen vertrouweling en doen door die goedheid in zijn ziel een eeuwige spijt ontstaan over het gebeurde." "Welnu," zei de vorst, "ik gevoel mij tot die edelmoedigheid in staat; ik vergeef den verrader; mijzelf maak ik er een verwijt van, dat ik mijn vertrouwen heb geschonken aan een man, dien ik niet kende en dien ik had moeten wantrouwen na alles, wat ik over hem had gehoord.
"Welnu?" herhaalde de bankier vragend: "Zeg mij die manier, Sarcany, als zij goed is." "Ja, maar daarvoor moet men bijzondere studiën gemaakt hebben ... en op dat gebied dit moet gij erkennen is onze opvoeding onvoltooid gebleven. Van studie hebben wij beiden niet veel willen weten." "Maar, wat verder? Spreek dan toch, Sarcany. Wat verder?" vroeg Silas Toronthal stampvoetende.
Gedurende tamelijk langen tijd bleef de substituut in den tuin rondwandelen. Eindelijk zag hij Frederic komen, die reeds uit de verte hem met de hand wenkte. "Welnu, hoe is de toestand uws vaders?" vroeg hij, toen hij hem genaderd was. "Goed, goed," kreeg hij ten antwoord, "mijn vader is bij zijn verstand!" "En hebt gij hem niet van het ongeluk gesproken?"
Over tweemaal vier en twintig uren zal onze voorraad uitgeput zijn." "Welnu, kapitein, dan moeten wij vóor dien tijd bevrijd zijn." "Wij zullen het tenminste beproeven, door den muur te doorboren, die ons insluit." "Aan welken kant?" vroeg ik. "Dat zal de peiling leeren.
"Welnu, des te beter!" riep mijn oom, "nu weet ik ten minste, waaraan ik mij te houden heb. Wij zijn niet op den weg van Saknussemm, en er schiet ons niets anders over dan terug te keeren. Wij zullen een nacht rust nemen en binnen drie dagen zullen wij het punt bereikt hebben, waar de twee galerijen zich scheiden!" "Ja", zeide ik, "als wij er de kracht toe hebben!" "En waarom niet?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek