Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 mei 2025
En toch zou de dienst bij dat vreedzame gezin hem beter geleken hebben, dan bij Uncle Prudent, die de stoutmoedigheid en de waaghalzerij in eigen persoon was. Er viel niet veel meer aan te doen. Frycollin was in dienst van den voorzitter van Weldon-Institute en deze was er zelfs mede geëindigd, zijne gebreken over het hoofd te zien. En die gebreken, wij weten het reeds, waren velen.
Een zoodanige onderworpenheid was op zich zelve reeds eene buitengewone gebeurtenis in Weldon-Institute. "Ja," hernam Robur met de meest mogelijke luchthartigheid. "Ja, de toekomst behoort aan de vlieg-machines. De lucht, als men haar maar weet te gebruiken, biedt een stevig steunpunt aan.
"Behoort op de allergrootste afwijking, die van uwe hersenen gelet te worden!" ".... bestaat de mogelijkheid, om eene practische oplossing te vinden." "Gekheid! Onverstand! Het scheelt den kerel in zijn bol!" "Toen de heer de Lucy afdoend bewees...." "Wat bewees?" "Dat de schalebijter, een insect, hetwelk, zooals de leden van Weldon-Institute wel weten zullen, slechts twee grammen weegt..."
Het scheen dat voor den voorzitter van Weldon-Institute, die toornige uitroepen, dat geschreeuw, de bedreigingen, die geuit waren, niet golden, maar dat die slechts beschouwd werden als eene eenvoudige wisseling van gedachten of van argumenten.
Dat was een uiterst moeielijke toestand, die voorwaar langer dan het geheele leven der beide candidaten had kunnen duren. Toen stelde een der clubleden een ander middel voor, om tot den gewenschten uitslag, namelijk om tot eene onevenredige verdeeling der stemmen te geraken. Hij, die dat middel uitdacht was een sluwe vent, Jem Cip genaamd, die penningmeester van Weldon-Institute was.
"Welk recht heeft hij hier aan boord?" vroeg Robur driftig. "Het recht om zich te beklagen." "Ja, zooals ik het recht heb, om mijn ooren die marteling te besparen." "Ingenieur Robur!..." zei Uncle Prudent, die op dit oogenblik op het dek verscheen. "President van Weldon-Institute!" Beiden traden op elkander toe. Beiden keken elkander vlak in de oogen.
"Je behoeft mij niet te bedanken." "Phil Evans?...." "Uncle Prudent?...." "Hier bestaat geen voorzitter meer van Weldon-Institute!" "En geen secretaris meer van de club!" "Dus geen mededingers meer!" "Juist gezien!" "Gij hebt gelijk." ging Phil Evans voort. "Ik heb altijd gelijk!" bevestigde Uncle Prudent. "Er zijn hier slechts twee mannen aanwezig, die zich wreken willen en wreken zullen...."
Al die nasporingen en die plagerijen waren evenwel te vergeefs. Robur werd nergens bespeurd. Geen enkel spoor was van hem achtergebleven. Als hij met de Go ahead, de luchtballon van Weldon-Institute vertrokken ware, zou hij niet meer onvindbaar geweest zijn. Na een vol uur met nasporingen zoek gebracht te hebben, moest men het opgeven.
"Eene mededeeling, leden van Weldon-Institute!" "Spreek! Spreek!" riepen negen en negentig stemmen uit, die bij toeval omtrent dit punt eenstemmig dachten. "Een vreemdeling, waarde collega's, wenscht in de zaal onzer vergaderingen toegelaten te worden." "Nooit!" riepen een groot aantal stemmen, die ook op dit punt eensgezind dachten. "Nooit!" riepen de anderen met niet minder geweld.
"Nog al gelukkig, Uncle Prudent." "Ik geloof," ging de voorzitter van Weldon-Institute voort, "dat hij westwaarts zal afhouden en met de snelheid, waarover hij beschikken kan, zal hij zijn doel spoedig bereiken." "Maar, als hij daar aankomt, zullen wij onze plannen niet meer ten uitvoer kunnen leggen." "Hij zal er niet aankomen, Phil Evans!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek