Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
En wij komen tot 't besef, hoe bevoorrecht we zijn boven zoovelen onzer medemenschen, en dankbaarheid voor al de zegeningen van den Goeden God vult onze zielen! Weemoedige gedachte, dat velen onzer zich het gemis van anderen moeten herinneren om eigen voorrechten te beseffen.
De weemoedige inhoud van het lied zoowel als de schoone voordracht van den grijzen minstreel had hen getroffen. Na eene korte pauze deed de zanger opnieuw de snaren trillen, doch nu met krachtige hand. Forsch en gespierd klonken de tonen door de holle zaal. De gestalte van den grijsaard verhief zich en zijne oogen fonkelden van vuur. Met gloed en warmte zong hij het lied: De Kruisprediker.
Weinig dacht ik, zoo spoedig en op zulk een vreemde wijze, kennis te zullen maken met de persoon, die zich daarbinnen aan ieders oog onttrokken hield." "Ach!" zeide zij, op een weemoedige wijze het hoofd schuddende: "mijn vader heeft geglimlacht, toen hij mij verhaalde met welk een kluchtigen vond gij ons een veiligen aftocht bezorgd hebt. Hij had dit sedert jaren niet gedaan."
Zij zit daar »lais" te zingen, en op haar harp te spelen; »zoet zingt de vrouwe, en de stem voegt zich naar het snarenspel, schoon zijn haar handen, haar lied is lief, zoet is haar stem en de tonen zacht." Er stijgt een wonderlik weemoedige stemming uit die fraaie verzen op: »La dame chante dulcement, la voiz accord a l'estrument, les mains sunt beles, li lais bons, dulce la voiz et bas li tons."
Maar niet te snel en niet te ruw: laat ons den jeugdigen zanger niet storen, die uit volle borst een lied zingt van de bergen, op die eigenaardige, half weemoedige, slepende wijze, die, vooral op zekeren afstand, zoo liefelijk klinkt en zoo aangenaam het oor streelt, als eene muziek, zwevende op den adem van het koeltje en altijd door ruischende als een nooit eindigend lied.
Thom zit met den rug naar haar toe. Haar oogen dwalen het vertrekje rond. De wanden zijn naakt; een klein wit houten tafeltje met een ouden matten stoel vormen het geheele ameublement. En op dat orgel, op dat klavier speelde hij dien zwanenzang! peinst Jacoba, terwijl de orgeltonen haar weemoedige stemming nog verhoogen.
In die stootende karren en het belgeklank ruischt een weemoedige landschapsmuziek, welke men in de noordelijke gewesten, waar wagens op vier wielen gebruikt worden, mist. Ook Guido Gezelle had die muziek opgemerkt in zijn land. Ze stappen, hun bellen al klinken, de vrome twee horsen te gaar; ze zwoegen, ze zweeten, en blinken doet 't blonde gelijm van hun haar.
Jakob was een Kaffer, sedert eenige weken bij Jansen in dienst en afkomstig uit Rhodesia. »Mijn man zal op mijn verzoek Jakob wel afstaan," meende tante Martje, »maar ik verwonder me, dat ge die reis aandurft." Het meesterke sloeg de zachte weemoedige oogen op tot de vrouw des huizes. »Ik doe het uit dankbaarheid en liefde," zeide hij eenvoudig.
Haar stille komst was in weemoedige harmonie met Fonske's lijden, en hij ging met haar mee als 't ware, stil loopend langs de stille wegen, waar nu haar twijfellicht zijn vage schaduw wierp. Zoo kwam hij langs een grooten omweg bij het dorpje weer. Hij was er vóór hij 't bewust werd, en schrikte dat hij er reeds was.
Lang ontdekte hij niets op de kalme oppervlakte van het water. De zeevogels daalden neer op de golven, de visschen spartelden heen en weer in onverstoorde dartelheid en de wolken gingen, als in vredige bedevaart, door de blauwe lucht; de geheele natuur was in die liefelijke rust verzonken die het menschenhart tot een weemoedige blijheid stemt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek