Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
Wat John Watkins aangaat, die was geheel veranderd. Zijn gelaat vertoonde thans welwillendheid en zijne trekken zooveel zachtheid als zij vroeger hardheid en boosheid te kennen gaven. Het ernstige gelaat van Jakobus Vandergaart had zijne gewone plooi, die van eene onverstoorbare zachtzinnigheid, hernomen.
"Waarlijk?.... Is zoo'n steen zoo bros?" antwoordde Alice, terwijl zij den diamant met vrij wat geringschatting in zijn doosje legde. "Arme ster, gij zijt dus eene valsche ster, niets anders dan de stop eener karaf." "De stop eener karaf!" riep John Watkins woedend uit. "De kinderen eerbiedigen niets meer!"....
"Die Frenchman is ontevreden!" zei dan John Watkins, terwijl hij een oog tegen zijn makker knipte. "Het schijnt, dat de diamanten niet van zelf in zijn zak vloeien!" En dan lachte James Hilton zoo dom mogelijk bij die woorden.
Als men hem mocht gelooven, dan was hij door een oneerlijke uitspraak der rechterlijke macht ten gerieve van John Watkins van zijn eigendom ontzet. Thans was hij geheel geruïneerd en leefde in eene leemen hut, waarin hij zich onledig hield met het diamantslijpen, welk ambacht hij vroeger in Amsterdam, zijne geboorteplaats uitgeoefend had.
En werkelijk, daar miss Watkins hare moeder reeds op jeugdigen leeftijd verloren had, was zij verplicht geweest reeds vroegtijdig de zorgen in het vaderlijke huis voor hare rekening te nemen, waardoor zij tot een degelijke huisvrouw, zoowel, als tot eene vrouw, die zich in de wereld beschaafd voordeed, gevormd werd.
"Miss Watkins!" fluisterde haar Cyprianus toe, terwijl hij zich eerbiedig voor haar boog, "ik zou mij wel als mededinger willen opdoen, maar mag, kan ik dat zonder uwe toestemming?" "Die hebt gij, mijnheer Cyprianus," antwoordde zij levendig, "en ik voeg er mijne beste wenschen bij." "Dan ben ik bereid om naar het uiteinde der wereld te reizen," zei hij terwijl hij zich tot John Watkins wendde.
"Volmaakt juist, waardige wauwelaar!" riep John Watkins uit. "En daarom zoudt ge beter doen met naar bed te gaan, wanneer ge ziek zijt, dan eerlijke lieden te komen storen, die bezig zijn met dineeren en niemand iets verschuldigd zijn." Jakobus Vandergaart had zijn papier ontvouwd.
"Wat weet jij er van?" grauwde John Watkins zijne dochter ruw toe. "Ja....! hij is in staat om den diamant gestolen te hebben!" "Hij kan niet heel ver zijn," hernam de politiebeambte. "Binnen weinige oogenblikken zullen wij hem doorzocht hebben.
Eindelijk na een marsch van veertien dagen dwars door het Veld, zijn wij hier aangekomen, evenwel niet rijker dan toen wij vertrokken." "Maar waarom is Makatit ontvlucht?" vroeg master Watkins, die dat verhaal met eene levendige belangstelling aangehoord had, evenwel zonder eene bijzondere aandoening te laten blijken omtrent de drie mannen, die niet meer terugkomen zouden.
Welk goed gesternte voert u herwaarts?" "Het gesternte der gerechtigheid, buurman Watkins!" antwoordde de grijsaard koel. "Ik kom u mededeelen dat het recht eindelijk gaat zegepralen en, na zeven jaren lang verscholen te zijn geweest, te voorschijn gaat treden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek