Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 november 2025
Wie is deze Landau?" "Wat? U kent Jules Landau den clairvoyant niet? Dat is ook een half waanzinnige, maar van hem hangt het lot uwer zuster af. Dat komt van uw leven in de provincie, daar weet men van niets! Weet u, Landau was in Parijs een winkelbediende en kwam eens bij een dokter. In de wachtkamer sliep hij in en begon in den slaap de zieken de merkwaardigste voorschriften te geven.
»Hoor, hoor! #boem! boem!# dat is het kanon! De trein komt dadelijk. Goed kijken, jongens!« De halzen uitgerekt, de oogen turende op den uitgang van het koninklijk paviljoen, dachten Jan, en Louis over niets meer dan hoe hard ze hoera! zouden roepen. In de wachtkamer is te midden der hooge heeren de kleine Willem Roëll, zoontje van Hr.
We werden in een kleine wachtkamer gelaten uit welke de heer H. 't eerst werd opgeroepen, en daarna was het mijn beurt. Een officier zat voor een tafel met massa's geschriften voor zich: "Zoo, wie is u, waar komt u vandaan, waar gaat u heen?" "Is u wel eens in Parijs geweest?" "Jawel."
De sindaco ontving donna Elisa dadelijk en was even beleefd en vriendelijk als altijd, ofschoon de vrouwen nog op de markt stonden te smeeken, blinden in de wachtkamer jammerden en hij den ganschen dag lastig gevallen was door allerlei menschen. "Waarmee kan ik u van dienst zijn, signora Antonelli?" zei hij. Donna Elisa wist eerst niet tot wie hij sprak. Toen vertelde zij hem van het testament.
Ze zaten tot in de wachtkamer van den professor. Hier begon de tabak en die vulde langzamerhand de andere kamers, maar bleef hangen bij de portière van 't boudoir van de huismoeder zelf, die daar koffie zat te schenken.
Wij gaan ons voorstellen bij Hudig en Pieters, de agenten van de Harwichlijn, op het kantoor, ondervragen een der leden van de directie daar, haasten ons later naar de loods waar de lijken worden neergelegd en waar ons voorloopig den toegang geweigerd wordt, ijlen dan weer terug naar het station waar men in de derde klasse wachtkamer bezig is de signalementen van lijken op te nemen, interviewen er wat dokters en den secretaris van 's Gravezande, zoeken haastig onzen weg naar de haven, maken er kennis met loodsen, fooien er een »uitkijk», leenen zijn kijker, turen naar het wrak, vragen hier, vragen daar... En even vóor drieën bied ik mijn eerste telegram aan, in duizend vrezen voor het òverkomen, want de spoortelegraaf blijkt met dienstdepêches en particuliere telegrammen overstelpt.
Toen Sergej Iwanowitsch en Katawassow aan het station afstapten, kwamen daar te gelijk verscheiden vrijwilligers met droschken aan. Zij werden door dames met bloemkransen en door oen toegestroomde volksmenigte ontvangen. Een der dames kwam uit de wachtkamer en wendde zich tot Sergej Iwanowitsch. "Is u ook gekomen om hen uitgeleide te doen?"
"En wij naar onze provincie!" zeiden de Augustijners. Dezen konden het niet zetten dat, door de schuld van een Franciskaan de gouverneur hen koel ontvangen had. In de wachtkamer ontmoetten ze Ibarra, hun gastheer van eenige uren te voren. Ze wisselden geen enkelen groet met hem, wel blikken die heel veel zeiden.
Nu stonden ze voor dat bestaan van werkeloosheid, van ongeregeld werk hebben, halve werkdagen, en lange leege uren zonder werk met honger, kleine leeningen hier en daar, 't laatste crediet bij den koopman, later naar de bank van leening en 't allerlaatst, in den uitersten nood, op den rand van de wanhoop de wachtkamer van den armvoogd.
En de blauwe lucht keek vreeselijk ernstig: "Wat moest ik toch op die tram?" Dien middag maakte Bekker z'n eerste gedicht. En toen ik met 't aansteken van de gaslantarens in Leiden aankwam en de onsterfelijken naast elkaar op een lange bank vond zitten in de derde klas wachtkamer van 't station, bij de kachel, toen moest ik mee 't gedicht ondergaan. 't Was heel mooi. Of 't geen naam had?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek